μια προμελετημένη αντίφαση

Έμοιαζε με ύπαρξη βγαλμένη
από τους πιο τολμηρούς χεγκελιανισμούς:
ήταν μια προμελετημένη αντίφαση.*

[Χαϊκού και δύο συλλαβές]

- Στιγμή ο έρως.
- Μα τόσο φευγαλέος;
- Τόσο, μωρό μου,

Τόσο.

*

[...] «Το αίμα σου μυρίζει σκουριά», μού είχε πεί, παραληρώντας από το χασίς και κάνοντας χωρίς σεβασμό σε καμιά ηθική διαθήκη ασύδοτο πρωκτικό έρωτα, λίγο αργότερα, λίγο πιο πέρα.

«Πρέπει να απαιτήσουμε το κτήμα που μάς ανήκει σ' αυτόν τον κόσμο, αλλιώς θα πνιγούμε. Πρέπει να χορέψουμε για να εμπνεύσουμε τις αιωνιότητες που έρχονται οριζόντια, με τις δικές μας πανίσχυρες, σαν κεραυνούς στην τρομακτικότερη σέλβα, κάθετες αιωνιότητες.»

Στο παρασκήνιο έπαιξε μια σονάτα για πιάνο και τσέλο του Μπερλιόζ. Έδειξε τον σκοτεινό ουρανό με τον δείκτη κι άρχισε να ουρλιάζει. Σταμάτησε και με ρώτησε αν ήθελα να συνοδεύσω, με ένα ύφος που διακύβευε την ενδεχόμενη αθανασία της σάρκινης, πολύ σάρκινης, υπόστασής μου.

Έδειξα τον σκοτεινό ουρανό με τον δείκτη κι άρχισα να ουρλιάζω.

*

Found poetry

«Σε περιμένω σ' ένα δωμάτιο της Regenstein
που γράφει 353 Men-
απέναντι απ' το τμήμα του Πεσσόα.
Πρέπει να πείς
O homen saiu da Tabacaria.
Ah, conheço-o; é ο Esteves sem metafisica,
για να σ' αφήσω μέσα.
Να ξέρεις, είναι μόνο μια τουαλέτα,
αλλά θα περάσουμε καλά-
στο υπόσχομαι.»

-----
Regenstein· Η κεντρική βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου τού Σικάγο.
O homen...· Ο άνδρας βγήκε απ' το καπνοπωλείο / Ά! Τον γνωρίζω: είναι ο α-μεταφυσικός Εστέβες - από το ποίημα «Tabacaria» του Fernando Pessoa, 1928, Alvaro de Campos.
Εδωδά μια προσεγμένη απόδοση όλου του ποιήματος δημοσιευμένη από τον Λακεδαίμονα Νίκο Γεωργόπουλο στο blog του Τόνοι και Πνεύματα. Στο πρωτότυπο εδωδά!

Mother,
κόψε μου τον λώρο απόψε,
έχω κρασί για αίμα μη φοβάσαι,
και θα τον βρίσκω για χρόνια στους εραστές μου.

Μισή ντροπή δική μου,
μισή του γάλακτός σου.**

Ένο Αγκόλλι, Ποιητικό αίτιο (έκδ. Εντευκτήριο, Θεσσαλονίκη 2015, σσ. 11, 35, 17, 61). - Το motto και η κατακλείδα εκ του ιδίου (ό.π., σσ. 48, 44).