ένας μεντρεσές... πίος

Εκεί στρουθία εννοσσεύσουσι,
του ερωδιού η κατοικία ηγείται αυτών. *

Για τον μεντρεσέ που παρουσιάσαμε και στην επίστεψιν, κείμενο γραμμένο για το Hotel Memory, μαθαίνω από την κυριακάτικη Ελευθεροτυπία της 5ης, όμως, Αυγούστου του 2007, δηλαδή λίγο μετά από την οικεία ως άνω ανάρτηση, πως γράφηκε κάποιο βιβλίο σχετικό:

«Ο Μεντρεσές και οι αναμνήσεις του». Χρήστος Αγγελομάτης, Εισαγωγή - Επιμέλεια: Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς, έκδ. Εταιρεία Αρχειακών Μελετών και Εκδόσεων και Μουσείον της Πόλεως των Αθηνών Βούρου - Ευταξία.

Η Αθήνα μέσα από την ιστορία του Μεντρεσέ, του παλαιού τουρκικού ιεροδιδασκαλείου, που μετά το 1821 λειτούργησε ως φυλακή και «φιλοξένησε» ορισμένους από τους πιο γνωστούς ληστές, αλλά και πολιτικούς της εποχής.

Πηγή της είδησης: Το άρθρο "Η απελευθέρωση των Αθηνών" της Ελευθεροτυπίας των αρχών εκείνου του Αυγούστου (05/08/2007).

*

Και έτερα τινά:

i. Αντέρως που κατονομάζεται σε άλλο μου κείμενο για το Hotel memory [κείμενα που συνέγραψα ως 'Ασημος γραφέας για το Hotel memory του Μισέλ Φάις] ήταν και επίσκοπος Ρώμης το 235 μ.Χ.


ii. Eνώ ο Αντωνίνος Πίος [: λατινική λέξη που αποδίδεται με το ελληνικό ευσεβής ή ευλαβής και όσιος, και ακόμη πράος, ευμενής και ελεήμων και όχι βέβαια ευτυχής αν και ήταν δεσπότης (τουτέστιν αυτοκράτωρ ρωμαίος) κατά τα έτη 138-161 μ.Χ.], και ο οποίος εμφανίζεται στο εκειδά ποιητικό μου, έγραφε σε κἀποιον Marco Franton λογάκια τινά... [όταν τα βρώ στις σημειώσεις μου, θα τα αναρτήσω εδωδά, να τού κάμνουν παρέα στην ευλάβεια...]. Ο ίδιος, λάτρης της ακρίβειας.


-----
*Εκ του Προοιμιακού, δηλαδή του ψαλμού που ανοίγει τον Εσπερινό.