«...Ξέρετε όμως ότι κάποτε είδα ένα άλογο να γελάει; Μάλιστα, κύριε, ενώ το άλογο περπατούσε. Πηγαίνετε τώρα εσείς να κοιτάξετε τη μουσούδα ενός αλόγου για να το δείτε να γελάει, και μετά ελάτε να μού πείτε ότι δεν το είδατε να γελάει. Μα ποια μουσούδα! Τα άλογα δεν γελούν διόλου με τη μουσούδα τους! Ξέρετε με τι γελούν τα άλογα, κύριε συμβολαιογράφε; Με τα καπούλια τους. Σάς βεβαιώνω ότι το άλογο περπατώντας γελάει με τα καπούλια του, ναι, πού και πού, με κάτι που βλέπει ή με κάτι που τού περνάει από τον νου. Αν εσείς θέλετε να δείτε ένα άλογο να γελάει, κοιτάξτε το στα καπούλια του και θα είστε μια χαρά!».
Λουίτζι Πιραντέλλο, 'Ενας, κανένας και εκατό χιλιάδες, Μυθιστόρημα, Βιβλίο τέταρτο, ΙΙΙ (έκδ. 'Ινδικτος, Αθήνα 2005, σ. 137).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου