ο εσωτερικός Θεός και ο εξωτερικός Θεός

Νάναι άραγε τούτο το νόημα της πίστης στο διάβολο;
πως οι εμπνεύσεις μας δεν έχουν όλες
αγαθή προέλευση; *

Τον καιρό που πήγαινα βόλτα την Μπιμπί, τη σκυλίτσα της συζύγου μου, οι εκκλησίες του Ρικιέρι ήταν η απελπισία μου.

Η Μπιμπί ήθελε πάση θυσία να μπεί μέσα.
Με τις κατσάδες μου μαζευόταν, σήκωνε και τίναζε το ένα απ' τα μπροστινά της πόδια, φτερνιζόταν, έπειτα με το ένα αφτί επάνω και τ' άλλο κάτω καθόταν και με κοίταζε, κυριολεκτικά με ύφος που πίστευε ότι δεν ήταν δυνατόν, δεν ήταν δυνατόν μια σκυλίτσα ομορφούλα όπως εκείνη να μην επιτρέπεται να μπεί σε μια εκκλησία. Αφού δεν ήταν κανένας εκεί! [...]

Λουίτζι Πιραντέλλο, 'Ενας, κανένας και εκατό χιλιάδες, Μυθιστόρημα, Βιβλίο έβδομο, V (έκδ. 'Ινδικτος, Αθήνα 2005, σσ. 232-233).



-----
* Το motto εκ του Wittgenstein, Πολιτισμός και αξίες (μτφρ. Μ. Δραγώνα-Μονάχου & Κ. Κωβαίου, έκδ. Καρδαμίτσα, Αθήνα 2000, σ. 130).