χειμών’ άωρον ώρσε

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ

Σ' αυτήν την πόλη

τον κάθε χειμώνα

ακόμα και τα πράσινα μάτια

ξερνούν μια θλίψη θανάτου.

Διονύσης Φλεμοτόμος, Εκδρομές με του Ερμή το ποδήλατο (έκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα 2008, σ. 14).

*

Την ιτιά ο ήλιος

κάνει να ολολύζει

δίχως να φυσά

Κλαίουσα

τής χαϊδεύει τα μαλλιά

και ο άνεμος

Kαι ολίγος Συμεών, ιερομοναχός, εκ του βιβλίου του Συμεών μνήμα (έκδ. 'Αγρα, Αθήνα 1993.-Εδώ εγγραφή της 16ης Ιουλίου 1993, με την επισημείωση: «Εσπέρα στο Κελλί»).



----- 
* Στον τίτλο του παρόντος, όμως, τρεις εμφατικές λεξούλες του όλως θαυμαστού αρχαίου ποιητού Αισχύλου. Και πιο συγκεκριμένα από τον 496o στίχο των Περσών, τραγωδία γραμμένη περί το 472 π.Χ. Σημαίνουν "πρώιμη βαρυχειμωνιά σήκωσε ο θεός" (στιχ. 496). Συμβαίνει και στα καθ' ημάς ωσαύτως.