Στην Κίνα [η έννοια γι-τσινγκ] συνιστά το πιο σημαντικό κριτήριο για την αξιοπιστία ενός ποιητικού ή ζωγραφικού έργου. Θα επιστρέψουμε πάλι στο σημείο αυτό. Σύμφωνα με τον ορισμό που δώσαμε, βλέπουμε ότι συνδέεται τόσο με το πνεύμα όσο και με την ψυχή.
Αφενός του καλλιτέχνη που δημιούργησε το έργο, και αφετέρου όλων όσα ανήκουν στο ζωντανό σύμπαν, ένα σύμπαν που εξελίσσεται, που δημιουργείται, το οποίο η γλώσσα υποδεικνύει με τον όρο Τσάο-γου «Δημιουργία», και Τσάο-γου-τσε «Δημιουργός». Εν γένει, λέγεται συχνά ότι η κινεζική σκέψη δεν γνώρισε την ιδέα της «Δημιουργίας», με τη βιβλική έννοια του όρου. Είναι αλήθεια ότι την κινεζική σκέψη δεν τη στοίχειωσε η ιδέα ενός προσωπικού Θεού.
Αντιθέτως, σ' αυτή συναντάμε την έννοια της προέλευσης και της γέννησης, όπως μαρτυρούν οι διαβεβαιώσεις του Λάο Τσε. «Ό,τι υπάρχει προέρχεται από ό,τι δεν υπάρχει». Το αρχικό Τάο γεννάει το Ένα, το Ένα γεννάει το Δύο, το Δύο γεννάει το Τρία, το Τρία γεννάει τα Δέκα χιλιάδες όντα». [Ταό τε Κινγκ, παράγρ. 1].
François Cheng, Πέντε στοχασμοί για την ομορφιά (μτφρ. Μ. Παπαδήμα-Μ. Λεοντάρη, έκδ. Εξάντας, Αθήνα 2011, σ. 37).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου