της αναλήψεως

Ξημερώνει!
Θεέ μου...
τί παιχνίδι...*

Πένθος

Μείναμε ώρα
κάτω απ' τα δέντρα
και πενθήσαμε
για τις μέρες
που θα 'ρθούν
χωρίς εσένα.
Κοιταζόμασταν στα μάτια
και βουρκώναμε
καθώς όλα γύρω
θύμιζαν εσένα.
Ώσπου μάς ένωσε
τόσο πολύ το πένθος μας
που αν μάς είναι πλέον
εφικτό να ζήσουμε
το χρωστάμε τώρα
μοναχά σε σένα.

*

Εξ αποστάσεως αγάπη

Αγάπη σε καιρό λοιμού -
θα εγκρατευθούμε με το σώμα
θ' αγκαλιαστούμε με τα μάτια
θ' αγαπηθούμε με το νού.

10.4.2020

*

Σ' ένα πλανήτη όλο σιωπή

Σ' άλλους αρέσει το φεγγάρι για το φώς του
σε μένα αρέσει η σιωπή του.
Σ' ένα πλανήτη όλο σιωπή θα κατοικήσω.
Θα μού αρκούν να σού μιλώ μόνο τα μάτια
και θα διαβάζεις στα δικά μου κάθε μου σκέψη.
Δεν θα χρειάζομαι πλέον λέξεις για να μιλήσω
γιατί δεν θά 'χω πια τίποτα ν' αποκρύψω.
Θ' άκουγα μέσα μου κάθε σου σκέψη
σάμπως ένα μαζί σου όπου και νά 'σαι·
κάθε πάλι δική μου θα σε τυλίγει -
μια ζεστή αγκαλιά για να μη φοβάσαι.

23.3.2019

π.Γεώργιος Λέκκας, Προσεχώς αναγέννηση. Ποιήματα 2011-2020 (έκδ. Το Κοινόν των Ωραίων Τεχνών, Αθήνα 2021, σσ. 63, 62, 47). Ο λυρισμός του Ευχαριστώ (σ. 40) θύμησε λίγο Ελύτη στον τρόπο, ενώ η σύνθεση Άγιοι τόποι (σ.38) φροντίζει τίποτα να μην πέσει έξω. Ο ίδιος.

-----
* Στο motto όμως στιχάκι μόνο του από τις «Εικόνες», π. Γενναδίου Δεμερτζή, Μήνες και μνήμες (έκδ. Αρμός, Αθήνα 2020, σ. 98).