έλεγε ότι δεν είδε την Τύχη

Στις αρχαίες ανατολικές παραδόσεις
ο αριθμός τρία συμβολίζει τον Νόμο της
εκδήλωσης των γεγονότων. […] Ανάλογη είναι και
η χρήση του αριθμού επτά που συμβολίζει
τον Νόμο της διαδοχής των γεγονότων
[...] που είναι επίσης εξαιρετικά δημοφιλής
και στις δύο Διαθήκες ως
σύμβολο της τελειότητας.*

Κατά δυστυχία, οι Τούρκοι δεν είναι έθνος ιστορικό, αλλά έθνος το οποίο στηρίζεται σε μύθους κι αφύσικα διηγήματα και αυτά όχι γραπτά αλλά κατά την παράδοση απ' τον ένα στον άλλο και τα οποία τελικά τα κάμουν κωμικά για να γελούν στα καφενεία. Απέναντι σε τέτοιο έθνος οι σημερινοί Έλληνες υπερηφανεύονται τις ανδραγαθίες τους και θέλουν να λέγονται ιστορικοί.

Και οι δικοί μας επίστευαν σε πράγματα αφύσικα, αλλά οι αρχηγοί μας ήσαν άνθρωποι του κόσμου και ήξεραν τι έκαμαν. Ο Κολοκοτρώνης συχνά πριν τη μάχη εκάθετο σε ένα μέρος κι έγερνε την κεφαλή του και εκαμώνετο πως του έρχεται ύπνος κι ύστερα από λίγο εξύπνα, έτριβε τα μάτια του, χασμουριότανε κι έλεγε πως είδε όνειρο, μια γυναίκα λαμπροφορεμένη με βουνίσια φορέματα και ότι ήτο η Τύχη. Και όταν έλεγε ότι είδε την Τύχη, εννοούσε ότι είδε την Παναγία φορεμένη με μπόλια βλάχικη, ενώ άλλες φορές που οι στρατιώτες ήθελαν να πολεμήσουν και αυτός τους εμπόδιζε, έλεγε ότι δεν είδε την Τύχη.

*

Είμαι ένας ληστής. Αναπνέων τον καθαρόν αέρα των ορέων […]. Τί είναι κοινωνία; Σωρός κακοηθείας και ραδιουγίας, άθροισμα φθόνου και μίσους, εκμαγείον δαιμόνων. Μυστήριον είναι ο Θεός, μυστήριον είναι η πλάσις του κόσμου, η πλάσις του ανθρώπου, μυστήριον είναι ο άνθρωπος. Εάν αποσυρθή ο μυστηριώδης του Θεού πέπλος, εάν κατανοήσωμεν πάσας αυτού τας ιδιότητας, καταργούμεν την θεμελιωδεστέραν, το άναρχον, το ατελεύτητον. Πώς διά της κοινωνίας προσπαθείτε να καταστρέψητε το μυστηριώδες τούτο;

Η φύσις του ανθρώπου ρέπει προς το ακοινώνητον, ο άνθρωπος αγαπά την μόνωσιν. Μισούμε και αποστρεφόμεθα την κοινωνίαν, διότι αύτη είναι δείγμα της μικρότητος του ανθρώπου, διότι εξαφανίζει την ατομικότητά του, το εγώ, διότι ο άνθρωπος ζεί εν αυτή μη έχων ούτε θέλησιν, ούτε ελευθερίαν.

Κώστας Βούλγαρης, Ο Καρτέσιος στην Τρίπολη (έκδ. Πόλις, Αθήνα 2003, σσ. 82-83, 76-87).

-----
* Το motto εκ του Βάσου Η. Βογιατζόγλου, Το βιβλίο του Ιώβ (έκδ. Παρασκήνιο, Αθήνα 2007, σσ. 16-17).