και έλαμπε το πρόσωπόν του ως ήλιος

Έως το φώς
έπεσε
ο εωσφόρος *

[…] ο δε ρήτωρ έχων ουκ ολίγην ευλάβειαν προς τον μακάριον εισήλθεν εις την Εκκλησίαν και βλέπει εις το άγιον βήμα τον όσιον, ο οποίος ήτον εις την προσκομιδήν, ότι τον είχε περικεκυκλωμένον φώς θείον και έλαμπε το πρόσωπόν του ως ήλιος, διότι εστέκετο σχεδόν ένα πήχυν υψηλότερον της γής. Τούτο το θαύμα ιδών ο ρήτωρ έδραμεν εις τον Πατριάρχην και λέγει προς αυτόν· ελθέ, Δέσποτα άγιε, εις την Εκκκλησίαν, να ιδής Άγγελον επίγειον· και ευθύς δραμών ο Πατριάρχης ένδον του αγίου βήματος, το μεν φώς το οποίον είδεν ο ρήτωρ πρότερον, ο Πατριάρχης δεν το είδεν, αλλ’ είδε το πρόσωπον του αγίου βεβρεγμένον με δάκρυα […]

Ρώσιν βλύζει ως δρόσον, και παρέχει υγείαν ψυχής
και σώματος, η πάντιμός σου Κάρα,
σβεννύουσα την φλόγα, νοσημάτων και θλίψεων,
των προσιόντων αυτή, Δαβίδ μετ' ευλαβείας.**

Γερασίμου μοναχού Μικραγιαννανίτου, Βίος και Πολιτεία του Οσίου και Θεοφόρου πατρός ημών Δαβίδ του εν Ευβοία ασκήσαντος (έκδ. Ομωνύμου Μονής, Ροβιές Ευβοίας 1991, σ. 14-15). - Η κατακλείδα εκ του Παρακλητικού Κανόνος του οσίου (ωδή ζ΄ - ό.π., σ. 75).-

-----
* Το αρχικό motto όμως, εκ του π. Γενναδίου Γ. Δεμερτζή, Εικόνες (έκδ. Ευθύνη / Ο Μικρός Αστρολάβος, Αθήνα 2009, σ. 23).