στη γέρικη φτελιά

Τρως, τα καταπίνεις τα φωνήεντα
το ένα μετά το άλλο -
τόση όρεξη για την αλήθεια
δεν θα μείνει τίποτα στο τέλος.*

ΠΡΟΑΥΛΙΣΜΑ

Από τα μεσάνυχτα ως τις τέσσερις το πρωί
δεν κουνιέται φύλλο συνήθως τέτοια ώρα
χειμώνα καλοκαίρι
έτσι νομίζουν οι νεοσύλλεκτοι της βάρδιας
γιατί κανείς δεν τούς είπε
γιατί κανείς δεν ξέρει
ότι τότε ακριβώς, κάπου εκεί κοντά
θα ξεσπάσει θύελλα κι αντάρα
έρχεται, λέει το πρωί, ο κορυδαλλός
να συντρίψει τα έργα των τρελών ανθρώπων
λέει η τρίλια τρελή από πάθημα
διότι εκεί που δείχνουν όλα ατιμώρητα
όλο αυθάδεια κι υπερηφάνεια φούσκα
εκεί χτυπάει δυνατά η καρδιά
η οργή του αδικημένου.

*

ΧΑΡΤΦΟΡΝΤ, ΚΟΝΕΤΙΚΑΤ

Το προχωρημένο φθινόπωρο
η γαλάζια πικέα βλέπει πάλι το ίδιο όνειρο
και δεν ξαφνιάζεται
οι φωνές των παιδιών
καθώς μπαίνουν επιτέλους στο σπίτι
οι κρανιές, τα λιόπρινα να επιμένουν
να γνέφουν φόβο
η εύθραυστη ωραιότητα τής σχεδόν γυμνής σημύδας
ν' αποθεώνεται αργά αλλά με νόημα ως μουσική
ενώ καθώς απλώνεται η άσφαλτη νύχτα
εκμαγεία απλώνονται στο πρόσωπό μου
λες και με ξέρουν από παλιά
όλα αυτά τα δέντρα τα φυτά ο αέρας
χάρτης τ' ουρανού ν' αυξάνει συνεχώς το μέτωπό μου
υπερυψωμένα όλα τώρα
αρχαία τελετή
η φλύαρη κίσσα εξηγεί εξηγεί
μάρτυρες αψευδείς οι τρίλιες της
ακούω Χόθορν Ουίτμαν Μέλβιλ

*

ΣΤΗ ΓΕΡΙΚΗ ΦΤΕΛΙΑ

έκαναν κι εφέτος οι συκοφάγοι τις φωλιές τους
πάντα καλά κρυμμένες, γεμάτες ζωή
σηκώνουν το βάρος του κόσμου
εδώ βλέπουμε το χθες να επιστρέφει ανανεωμένο
σαν ένας έφηβος:
είμαστε σίγουροι, τού δόθηκε όλο το φως
χωρίς να κοπιάσει καθόλου.

Μα κι άλλα πουλιά, επώνυμα
θα πρέπει να φωλιάζουν εδώ,
τ' ακούμε, πολλά κι όμως ξεχωρίζει ο κάθε πόθος
η σοφία της λαχτάρας τους
τη νύχτα γέρνει πάνω τους ο άγριος χρόνος
αλλά μια διδασκαλία σωτηρίας και διαφυγής
θα είναι και πάλι ο τρόπος.

Το πρωί, καθώς βγαίνει ο ήλιος
νιώθεται η ορμή
η δικαιοσύνη της τρίλιας.

*

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Ο σκύλος επιστρέφει πάντα στον εμετό του
ακριβολογεί κι αυτή τη φορά η Βίβλος
όπως ακριβώς κι εμείς δεν ξεχνάμε
κι επιστρέφουμε πάντα στις πληγές που μας άνοιξαν,
όχι για να τις καθαρίσουμε
αλλά για να τις κάνουμε ακόμα βαθύτερες.

Ηλιόλουστο πρωινό Οκτωβρίου
μια ηλικιωμένη, καλοντυμένη βαδίζει αργά
πλησιάζει το καφενείο της γειτονιάς
απευθύνεται σ΄ έναν προφανώς γνωστό της
ηλικιωμένο επίσης
«Δεν ξέρω αν θα φτάσω σήμερα στο ταχυδρομείο»
τού λέει χωρίς να σταματήσει
εκείνος αμίλητος κοιτάζει αλλού.**

Γιώργος Βέης από την συλλογή Βράχια (έκδ. Ύψιλον/βιβλία, Αθήνα 2020). Ποιήματα γραμμένα τον Γενάρη του 2016, ενώ στα δύο motto ποιήματα Οκτωβρίου 2016.