πειθαρχώ στη φωνή σου

σε κάμινο πυρώνομαι μα νιώθω δροσοβόλο
την ανάσα σου, από πρωίας έως εσπέρας *

Λέξεις σπέρνεις μέσα μου με το δικό σου στυλ

φυτρώνει ποίημα που σού είχα τάξει από καιρό.
Βγαίνω από την απομόνωση και τη σκιά θανάτου
ευεργεσία η φωνή - λόγος υπέρ του αδυνάτου.

*

[...]
διάλεκτο θανάτου να μιλώ, στο στήθος βέλος
να καρφώνεται η λέξη που παλιά σε γιάτρεψε.

Προσήλωση σε όραμα ο λόγος κι αγώνας μυστικός
στα έγκατα αγγίζει την Εκάτη

κι από πυρσούς να παίρνει φώς.

*

Απέναντί σου έχει αναλάβει οφειλή
να είσαι η άλλη ωραία Ελένη.
Πόση οικειότητα στα λόγια σας, τί συμμετρία!
Ένσαρκη θα σε δεχτεί τούτη τη φορά η Τροία.

*

[...]
-το ίδιο άστεγος κι εγώ
με τους μοιραίους της οδού Σταδίου.

16/3/2016

*

Ναυσικά

[...]
Θλιμμένη στρέφει το βλέμμα της αλλού
τρέμει από τον πόθο σύγκορμη κι αναστενάζει.
Κενή μένει η θέση της καταμεσής της σάλας
στον Οδυσσέα λάφυρο αφήνει τη ματιά
κρατάει φυλαχτό αυτή τα πρότερά του λόγια

τα λόγια της υπόσχεσης για την αθανασία.

Στέλιος Μαφρέδας, Βήμα πριν (έκδ. Οι εκδόσεις των Φίλων, Αθήνα 2021, σκόρπιοι στίχοι από τις σσ. 43, 45, 51, 55, 59). - Το motto εκ του ιδίου (ό.π., σ. 44).