Κυριακή 7 Αυγούστου 2005

εφ' ηβαίον


Τούτες οι στάλες της
βροχής

καυτές, υγρές
πάνω στο σώμα μας

όταν γδυτοί, λιγδιάρηδες,
μαλλοί,

παραδέρνουμε

στις αμμουδιές
των κοριτσιών.



4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Χμμμμ ...

Γιώργος είπε...

Γειά σου και σένα.Να υποθέσω ότι είσαι πατριώτης?

το θείο τραγί είπε...

Αισθάνομαι πατρίδα μου όλην αυτή τη χώρα, και τα έξ' από 'δώ μέρη...

το θείο τραγί είπε...

Dis, αγαπητή μου, τούτο το Χμμμ ... (-μή σού φανεί παράξενο) το θεωρώ λαλίστατη χαρούλα, από σένα. Θυμάμαι, παράλληλα, τους κυπραίους φίλους μου και τα Χού Χού τους.
Βλέπεις, δεν λατρεύω μόνον τις λέξεις, αλλά και αυτά τούτα τα γράμματα σκέτα.