περί λύχνων αφάς

Περί λύχνων αφάς, είναι η μαγική εκείνη ώρα που παίρνει να σκοτεινιάζει. Το φυσικό φως του ήλιου χάνεται σιγά σιγά. Είναι τότε που ανάβουμε (αφάς) τα λυχναράκια. 'Οπως, ακριβώς, συμβαίνει στα κατά τόπους μπαράκια γύρω από τον ιερό βράχο, που αναψοκοκκινισμένος πλέον, μάς συνέχει. Πρώτα, ο θεσπέσιος φωτισμός, ανάβει στα Προπύλαια και το Ερέχθειον. Τελευταία ο φροντιστής δίνει φως στα βράχια ένα γύρω παίρνοντας μας την ανάσα... Ομολογουμένως, πρόκειται για τον πιό πετυχημένο φωτισμό που δόθηκε ποτέ στην Ακρόπολη. Ο τρόπος που αναδύονται στην οπτική μας αντίληψη οι στύλοι των ιερών, οι αντιθέσεις φωτός και σκιάς... κάνουν να ζωντανεύει στη φαντασία μας το ιερό προσκύνημα.

Μ' αρέσει αυτή η στιγμή. Είναι μιά φορτισμένη στιγμή αυτή, η περί λύχνων αφάς, από αρχαιοτάτων χρόνων. Δόθηκε σ' αυτήν ο τύπος της ιεροτελεστίας. Το βιώνουμε στον εσπερινό, εκεί που λέει: "ο ήλιος εβασίλευσεν...". Είναι η λειτουργική - λατρευτική πράξη της πτώσης που βιώνουμε στον εσπερινό. 'Ερχεται η νύχτα, λοιπόν, και μαζί της ανέρχονται οι πρώτες μας σκέψεις...

Φέρνω κατά νού μιάν δυνατή παράγραφο από τον Γιανν. που ήδη έχω αναφέρει σε τούτο το blog (πέρισυ για την ακρίβεια, αν και δεν ενδιαφέρει εδώ η παραπομπή). Πρόκειται για καλογραμμένη σκέψη. Κι είναι περί θανάτου:

«...το μόνο δοκιμαστήριο αντοχής της προσωπικής τού καθενός ποιότητας,
είναι (απλά και ρεαλιστικά) ο θάνατος.
Λίγες στιγμές ή λίγες ώρες μετά τον θάνατο,
το λείψανο του ανθρώπου αποδείχνει άχρηστες όλες τις "πεποιθήσεις",
όλα τα ιδεολογήματα, τους φανατισμούς, τις πλεκτάνες της ανασφάλειας.
Το μόνο που κληροδοτεί το λείψανο
είναι η ποιότητα που αφήνει πίσω του,
όση αγάπη κατόρθωσε να αποτυπώσει στη ζωή των "περιλειπομένων".
Είναι μέτρο πολιτικής ευφυΐας η μνήμη θανάτου.
Για τη "μαγιά" που συνειδητοποιεί προτεραιότητες».

Στο τέλος της μέρας ρίχνω στο σώμα μου καυτό νερό, που γλύφει με το σαπούνι κάθε πτυχή, αποκαθαίροντας κείνες τις εμβόλιμες σκέψεις που αναιδώς με καταβαράθρωσαν. Το να γυρεύεις το φώς δε σημαίνει πως το 'χεις πτυχίο στην φούχτα σου.


-------------
Το παρόν γράφηκε για κείνους που εθλίβησαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τον τελευταίο καιρό, στην σμικρά ghetonia μας. Και εννοώ τον ggLolita, για τον γνωστό λόγο, τον Πρόβατο, για άλλον λόγο ετούτον, αλλά και τον Reader's Diggest που έπληξεν όλη αυτή η ανώνυμη και δήθεν ανώνυμη μάστιγα που παρακολουθήσαμε στο blog του.