Η βυζαντινή τοιχογραφία κάνει να φωτίζονται τα ταπεινά γαιώδη χρώματά της, που είναι χώματα, από το φυσικό φως που τα λαμπρύνει.
Και στα μωσαϊκά ακόμη, όταν ο Βυζαντινός έχει να κάνει με τα πρόσωπα ή με τα γυμνά μέρη του σώματος, χρησιμοποιεί φυσικές πέτρες του βουνού.
Τα ζωηρά χρώματα, τα κόκκινα, τα χρυσαφιά, τα μπλέ και δυνατά έρχονται σαν καρυκεύματα βοηθητικά που τα χρησιμοποιεί με μέτρο τόσο στα ψηφιδωτά όσο και στις εικόνες.
Το φως έρχεται σαν ήρεμη ευλογία από τον ουρανό...*
Είναι ωραία η εναλλαγή των εποχών, έτσι όπως τα τελευταία χρόνια έρχονται στην ώρα τους. Οι βροχές, τα πρωτοβρόχια ετούτα, μπορεί να με ταλαιπώρησαν με τα βρογχικά μου, αλλά απ' την άλλη έκαναν την γή να μοσχομυρίσει και τα βουνά ένα γύρω να πρασινίσουν και πάλι. Κι έτσι κοίταξα ξανά πως και πως να με χορτάσει η ως άνω παράγραφος από τον ζωγράφο Τσαρούχη, με την αφοριστική της διάθεση. Επίκεντρο και πάλι το φώς και τα χώματα. Κυριακάτικο μεσημεριανό και Καλήν όρεξη... να ευχηθώ.
_________
* Γιάννης Τσαρούχης, Σκόρπιες Σκέψεις για την Τέχνη και την Ανάσταση. (Καθ' υπαγόρευσιν στην Αθηνά Σχινά, ΣΥΝΑΞΗ 2, 'Ανοιξη 1982, σσ.55-6).
4 σχόλια:
Πόσο λυτρωτικά τυγχάνει ενίοτε να συναντώνται σκέψεις και ερεθίσματα. Η πρώτη φθινοπωρινή μπόρα κορνίζαρε στο παράθυρό μου τον πιο αυθεντικό πίνακα. Χρώματα γήινα, καθώς το λέτε. Που μυρίζουν κιόλας! Εκείνη την ευλογημένη μυρωδιά της βρεγμένης γης.
Καλό χειμώνα να 'χουμε.
Ναί! Καλό φθινόπωρο νά 'χουμε. Και καλή πρόοδο σ' ότι ξεκινάει κανείς, τέτοια εποχή. Σάς ευχαριστώ, λοιπόν. Καληνύχτα.
και μυρωδιές ε; γαιώδεις κι αυτές τώρα
καλό φθινόπωρο να 'χουμε
Για σένα, φίλε μου, ένα έχω να πώ: στέκομαι στα σχόλιά σου, τα οποία απιθώνεις δεξιά και αριστερά σε διαφόρους στην σμικρά ghetonia μας, που μού έχουν κεντρίσει την προσοχή. Σε χαίρομαι πραγματικά. Αν είσαι ακόμη στο ναυτικό, καλός πολίτης να σού ευχηθώ.
Ο ίδιος.
Δημοσίευση σχολίου