[...]
είν' οι γυναίκες π' αγαπούμε δάση
το κάθε δέντρο τους είν' κι ένα μήνυμα του πάθους
σαν μεσ' σ' αυτά τα δάση
μάς πλανέψουνε
τα βήματά μας
και χαθούμε
τότες είν'
ακριβώς
που βρίσκουμε τον εαυτόνε μας
και ζούμε
[...]
έχουνε οι γυναίκες π' αγαπούμε θεία την ουσία
κι όταν σφιχτά στην αγκαλιά μας
τις κρατούμε
με τους θεούς κι εμείς γινόμαστ' όμοιοι
[...]
γιατί οι γυναίκες π' αγαπούμε
την μεταδίνουν
και σ' εμάς
αυτή
τη θεία τους
ουσία
Νίκος Εγγονόπουλος, τρία αποσπάσματα από το ποίημα: Ύμνος δοξαστικός για τις γυναίκες π' αγαπούμε. (Συλλογή ΕΛΕΥΣΙΣ 1948 - Ποιήματα Β΄, Ίκαρος 1977, σσ. 145-146).
6 σχόλια:
Και τούμπαλιν...
Δάση ουσία θεούς μεταδίνουν...
Μάλιστα.
Εντάξει; Τα είδατε τα σχόλιά σας; Να τα σβήσω τώρα;
Ναι, θείο τραγί. Να τα σβήσεις. Όλα.
Και τι σκόνη από τα πόδια σας να τινάξετε...τώρα...
Πονεμένο και σείς;
Δημοσίευση σχολίου