αίμα και δάκρυα

στον γ.χ., της εμής οδύνης

Δεν είναι η δικαιοσύνη αλλά η αγαθότητα του Θεού,
που μάς καθιστά άξιους να υπάρχουμε,
παρά το πλήθος των ανομιών μας.

Είναι η ελεημοσύνη Του

για να μπορούμε να κατανοούμε αυτό
που διαπιστώνει ο Ιωάννης Μόσχος:
"Πόσους κρυφούς δούλους έχει ο Θεός,
οι οποίοι μόνο σ' αυτόν είναι γνωστοί"

ή αυτό που επιβεβαιώνει ο Νείλος ο Ασκητής:
"Από μικρών αφορμών και ελαχίστων προσώπων,
μεγάλα οικονομείται
δια της προνοίας του Θεού".

Είμαστε
καταδικασμένοι να ζούμε
στην αγάπη και με την αγάπη
του Θεού.
Να επιστρέφουμε διαρκώς σ' Αυτόν
και σ' Αυτόν να ζούμε το θαύμα,

να κατέχουμε το πλήρωμα της ζωής,
που πληροί τα πάντα,
όπως μάς το χάρισε ο Υιός του
και μάς χαρίζει το Πνεύμα Του.

π. Μιχαήλ Καρδαμάκης, αίμα και δάκρυα, κεφ. β' (έκδ. Τήνος 2006, σ. 22).

'Ενα βιβλίο απαρτιζόμενο από κεφάλαια, όπως εκείνα τα κατανυκτικά, για παράδειγμα, που συνέγραψε ο τάδε ή ο δείνα ασκητής της ερήμου.