Αδερφέ μου, ξέρω πως είσαι κ' εσύ κουρασμένος από την ταραχή του κόσμου. 'Ελα, λοιπόν, να πάμε πάλι στα μέρη που ζούσανε εκείνοι οι απλοί άνθρωποι, να ξεφύγουμε για λίγον καιρό από τ' άσπλαχνα τα δόντια ετούτης της ρόδας που γυρίζει δίχως να πάψει, μέρα-νύχτα, και που αλέθει αλύπητα, μυαλά, καρδιές, κορμιά, ψυχές.
Φώτης Κόντογλου, Η νησοπούλα
4 σχόλια:
Νοέμβριος 4-11: Επίσκεψη του Εζρα Πάουντ στην Αθήνα. Συναντιέται με τον Ζ.Λ. Γράφει ο Ζ.Λ.
[...]Εχω μπροστά μου ένα λαβωμένο ζώο που το έπιασε η τσάγρα της κοινωνίας και, επειδή δεν μπόρεσε να το μερέψει, το αχρήστεψε. Ωστόσο η ψυχή σηκώνει ακόμα το κεφάλι [...]
Μούρχεται σχεδόν πάντα στο μυαλό αυτή η πρόταση σαν σε διαβάζω!
Μού το έχεις ξαναγράψει αυτό. Να εδωδά, προ διετίας... Φαίνεται τόσο έντονα;
έτσι θα μας τσακίσει όλους εμάς η κοινωνία, μα αν το περιμένουμε ποτέ δεν θα έρθει, στην απορία θα μείνουμε πάντα, αν αξίζαμε να μας τσακίσει η κοινωνία για να μείνουμε στην ιστορία σαν οι καταραμμένοι της νέας εποχής
Στη χειρότερη, να γίνεις κομμάτι της ρόδας έλα. Να φυσήξεις λίγο μπας και πάει κατ' αλλού.
Δημοσίευση σχολίου