Ακολουθώντας κυρίως τον Χομπς, ο Ρουσσώ φαντάζεται τον αρχάνθρωπο να ζή χωρίς πονηριές και αδικίες σαν οργανικό στοιχείο της φύσεως, όμως ενώ ο πρώτος διαβλέπει την αιτία της ανθρώπινης διαφθοράς και καταπτώσεως στο αμάρτημα της κακίας, αυτός την εντοπίζει στην ανισότητα, η οποία στηρίζει την κοινωνία και εκτρέφεται αντιστοίχως από εκείνη. Η αρχέγονη αρμονία κατεστράφη, όταν κάποιος περιέφραξε ένα κομμάτι γής και το χαρακτήρισε "δικό του". Το αίσθημα της ιδιοκτησίας ανέτρεψε τον ισόρροπο κοινωνικό ρυθμό.
Στέλιος Ράμφος, Ιλαρόν φώς του κόσμου (Το όραμα της αλήθειας από το πλατωνικό σπήλαιον στους ευρωπαίους φιλοσόφους των Νέων χρόνων και από εκεί αναδρομικά, στις Τριάδες υπέρ των ιερώς ησυχαζόντων του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά), [έκδ. Αρμός, σ. 157].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου