.....'Ω, φάτσα του γαϊδάρου, μάθε επιτέλους το πλατύ θεϊκό γέλιο!
Πωλ Κλωντέλ, Πέντε μεγάλες ωδές και ένας 'Υμνος για να χαιρετίσουμε τον καινούργιο αιώνα (μτφρ. Μ. Ζουμπούλη – Ε. Μόσχος, έκδ. 'Ικαρος, Αθήνα 2000, σ. 132). Από την 4η ωδή.
-----
Για το γέλιο του Θεού μιλάει σε μιαν αποστροφή του και ο Μισέλ Φάις, δες εδωδά, από τα αυτόγραφά του το δεύτερο κατά σειράν, απόσπασμα από το βιβλίο του για τον Τζούλιο Καΐμη, "Το μέλι και η στάχτη του Θεού", ένα βιβλίο όπου στο motto δηλώνεται: "στη μνήμη του πατέρα μου Αβραάμ που κοιμήθηκε στις 23 Σεβάτ 5762"!
2 σχόλια:
Στιχ. Μνησθήσομαι του ονόματός σου.
"Χείρας επανατείνω προς σε,
και ρυπαρά χείλη ανοίγω
προς δέησιν,
και κάμπτω καρδίας γόνυ,
και νοητώς των ποδών,
σού των παναχράντων νυν εφάπτομαι,
Αγνή
και προσπίπτω σοι∙
Τας οδύνας μου ίασαι,
τα χρόνιά μου, τα πολλά και ανίατα,
αγαθότητι,
σού θεράπευσον τραύματα∙
ρύσαι εξ ορωμένων με εχθρών αοράτων τε∙
κούφισον Κόρη το βάρος της ραθυμίας μου,
όπως σε υμνώ και δοξάζω,
δι' ης εύρατο ο κόσμος το μέγα έλεος".
Πώς φαίνεται πως μπήκε ήδη ο πλάγιος του πρώτου. Το ως άνω τροπάριο είναι προσόμοιο της Θεοτόκου (κατά το Χαίροις ασκητικών) των αποστίχων του εσπερινού του Σαββάτου.
Στο βιβλίο της Παρακλητικής περιέχεται και ο τριαδικός κανόνας από την ακολουθία του μεσονυκτικού εκάστης Κυριακής. Ο κανόνας αυτός είναι πάντα ένας ύμνος προς τον τριαδικό Θεό, τον οποίο αισθανόμαστε ως Φως και τον δοξολογούμε γι' αυτό μέσα στη νύχτα. Ξεχωρίζω, λοιπόν, από τον κανόνα της Κυριακής αυτής της εβδομάδος, δηλαδή του πλαγίου του πρώτου ήχου [ου η ακροστιχίς Κανών ο πέμπτος Φωτί τω τρισηλίω, (αφού ο πλάγιος του πρώτου είναι ο πέμπτος ήχος κατά σειράν στην Οκτωηχία και άρα πρόκειται για τον πέμπτο αντίστοιχο τριαδικό κανόνα)], ένα τροπάριο της πρώτης ωδής με πάνυ ησυχαστική διασκευή και αναφορά. Είναι το κάτωθι:
"Νέκταρ της σης αγάπης,
γλυκύτατον φωτουργόν,
τη ψυχή μου παράσχου,
Τριάς Μονάς αρχίφωτε,
και θείαν κατάνυξιν,
καθαρτικήν,
Δέσποτα, πολυέλεε,
πάσης κτίσεως".
'Απαντα εκ της Παρακλητικής. Ο ίδιος.
"ο και Δημιουργός πάντων των γεγονότων...".
Επιούσιος στίχος για τον Θεό αντλημένος από τα αναστάσιμα καθίσματα που ψάλλονται μετά από την α' στιχολογία του ψαλτηρίου στον όρθρο της Κυριακής (όποτε) του γ' ήχου.
Εκ της Παρακλητικής κι αυτό. Ο ίδιος.
Δημοσίευση σχολίου