«Απ' όλες τις κατηγορίες εναντίον των Χριστιανών, η πιο τρομερή εκφράστηκε από τον Νίτσε, όταν είπε, ότι οι Χριστιανοί δεν έχουν χαρά» (π. Αλέξανδρος Σμέμαν). Κι όμως, είναι μεγαλειώδες το να μνημονεύουμε εν έργω, ότι το Ευαγγέλιο του Χριστού αρχίζει με το μήνυμα της χαράς – «ιδού ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ» (Λουκ. 2, 10) και τελειώνει με την έκρηξη της χαράς – «και αυτοί προσκυνήσαντες αυτόν, υπέστρεψαν μετά χαράς μεγάλης» (Λουκ 24, 52). Το ερώτημα προς τους Χριστιανούς, πάντοτε και τώρα είναι γιατί αντάλλαξαν το Ευαγγέλιο της Χαράς μ' ένα κατάλογο άτεγκτων εντολών, ή γιατί παραποίησαν την Ευχαριστία, ώστε από είσοδο και μετοχή στη χαρά του Κυρίου Ιησού, να εκπίπτει σε μετάβαση και εγκλεισμό σε συγκέντρωση θρησκευομένων.
π. Μιχαήλ Καρδαμάκης, Μετάληψις πυρός. Λειτουργία και Ευχαριστία της Εκκλησίας (έκδ. Εν πλω, Αθήνα 2009, σ. 140).
-----
Καυστικός αλλά πάντα σημαντικός ο ποτε παπα-Μιχάλης στην διατύπωση και το ερώτημα που εισέτι ζητεί και διώκει απάντησιν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου