Πολλά έχουν γραφτεί για την επιμονή που δείχνει ο αγ. Σιλουανός στην αγάπη προς τους εχθρούς. Σημειώσαμε παραπάνω ότι αυτό αποτελεί για τον άγιο ένα βαθιά θεολογικό θέμα. Πρέπει τώρα να προσθέσουμε ότι ταυτόχρονα είναι ευχαριστιακό και εκκλησιολογικό. Για τον αγ. Σιλουανό, «αν θέλεις να φυλάξεις τη νοερά προσευχή, πρέπει να αγαπάς αυτούς που σε έχουν προσβάλει και να προσεύχεσαι γι' αυτούς, μέχρις ότου η ψυχή σου βρεί την ειρήνη∙ και τότε ο Θεός θα σού χαρίσει την ακατάπαυστη προσευχή, επειδή η χάρη της προσευχής δίνεται σ' αυτούς που προσεύχονται για τους εχθρούς τους» (σελ. 532). Η συγχώρηση των εχθρών μας είναι τόσο ουσιαστική για τη συμμετοχή μας στην Ευχαριστία, ώστε ο Κύριός μας να την καθιστά συνθήκη αυτής της συμμετοχής∙ το ίδιο δε κάνουν και οι Πατέρες, όπως ο αγ. Μάξιμος ο Ομολογητής, στο υπόμνημά του για την Κυριακή Προσευχή, ο αγ. Αναστάσιος ο Σιναΐτης κλπ. 'Ολες οι αμαρτίες μπορούν να συγχωρεθούν με την εξομολόγηση πριν από τη θεία Μετάληψη, αλλά αν κάποιος δεν συμφιλιωθεί με τους εχθρούς του και φυλάει στη μνήμη του το κακό που τού έκαναν, δεν επιτρέπεται η συμμετοχή του στην Ευχαριστία. Η αγάπη των εχθρών είναι τόσο κρίσιμη για την Ευχαριστία, ώστε ο αγ. Σιλουανός να επιμένει τόσο πάνω σ' αυτό.
Ιωάννης Ζηζιούλας, «Η θεολογία του αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου», στο Ο άγιος Σιλουανός της οικουμένης (έκδ. Ακρίτας, Αθήνα 2001, σ. 43).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου