για την επανάληψη

'Εως άρτι τρυφή 

τριζόνι στη χαράδρα 

τί έτι καλείς; *

[...] η επανάληψη σαν αναγέννηση του ανθρώπου σε μια νέα ζωή, που είναι το ίδιο με την πνευματική του ανάσταση, «γεννά», δημιουργεί από την αμαρτία την αιωνιότητα. Γι' αυτό και η αιωνιότητα, όπως λέει ο Kierkegaard, «είναι η αληθινή επανάληψη». Γιατί με την ανακάλυψη της αθανασίας μέσα μας, η επανάληψη αυτή μάς βοηθά να ξαναβρούμε τον πραγματικό εαυτό μας, τον εαυτό μας στο αιώνιό του κύρος. 'Ετσι που να ξαναποκτήσουμε τη θεϊκή μας σχέση, να επαναλάβουμε την αληθινή μας σχέση με το Θεό.

Μιχ. Κ. Μακράκης, Η φιλοσοφία του Kierkegaard (έκδ. 'Ιδρυμα Γουλανδρή-Χορν, Αθήνα 1983, σ. 216).


----- 
* Στο motto και πάλι ολίγος, μα καίριος Συμεών, ιερομοναχός, εκ του βιβλίου του Συμεών μνήμα (έκδ. 'Αγρα, Αθήνα 1993.-Εδώ υπέροχη εγγραφή εν μέσω θέρους τε και ηλιοστασίου της 23ης Ιουνίου 1993, με την επισημείωση: «Μεσάνυχτα στο μπαλκόνι του Κελλιού»). Με την ευκαιρία όμως και τούτο δω που ακολουθεί, της 26ης Ιουνίου 1991:

Διά βράχων 

χαρίεις 

εκ χαράδρας χλοερής 

προς ύδωρ στιλπνό 

ρύαξ