Από παλαιοτάτων χρόνων το ξύρισμα της κεφαλής συνδέθηκε με τον καθαγιασμό, δηλαδή την πνευματική μεταμόρφωση της μύησης. Οι ιερείς της Ίσιδας είχαν ξυρισμένα τα κεφάλια τους σχεδόν σύριζα και το κούρεμα, όπως γνωρίζουμε, χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα. Τούτο το «σύμπτωμα» της μεταμόρφωσης μάς οδηγεί πίσω, στην παλιά ιδέα πως ο μεταμορφωμένος γίνεται ένα νεογέννητο (νεόφυτος, quasimodogenitus) με άτριχη κεφαλή.
*
Το πύρ συνδέεται με το αίμα, το οποίο «είναι ζεστό και κόκκινο σαν τη φωτιά». Το αίμα στους άνδρες μετατρέπεται σε σπέρμα και στις γυναίκες σε γάλα. Αυτή η «μετατροπή» ερμηνεύεται σαν «φλεγόμενη ρομφαία που στρέφει προς όλες τις κατευθύνσεις και μετουσιώνει, προκειμένου να διαφυλάξει το δρόμο του Δέντρου της Ζωής» (Γένεσις, 3:24). Η αρχή που λειτουργεί στο σπέρμα και το γάλα γίνεται μητέρα και πατέρας. Το Δέντρο της Ζωής φυλάσσεται από τη ρομφαία που μετατρέπει (δηλαδή μεταμορφώνει) [...]
C.G. Jung, Θυσιαστική λατρεία. Ο συμβολισμός στη Θεία Λειτουργία (μτφρ. Λύσ. Μυγιάκης, έκδ. Ιάμβλιχος, Αθήνα 1993, σσ. 54, 67).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου