Εικονίζετο κυνήγιον λέοντος εντός ουδετέρου τοπίου επί εδάφους στικτού διά πολυχρώμων βοτσάλων, λευκών, ερυθρών, καστανών κλπ. Εις το μέσον της εικόνος άγριος λέων ορμά επί γυμνού νεανίου, αιφνιδίως ίσταται και μετά βρυχηθμού στρέφει την κεφαλήν προς έτερον θηρευτήν επερχόμενον. Η ουρά αυτού, ως όφις φαρμακερός μαστιγώνει τον αέρα.
Ο έμπροσθεν του λέοντος ευρισκόμενος γυμνός νεανίας αμύνεται διστακτικώς υψώνων το δόρυ και προτάσσων τον κολεόν αντί του γυμνού ξίφους. Φέρει πίλον μακεδονικόν εις την κεφαλήν και χλαμύδα πορπουμένη επί του ώμου, ήτις ως φύλλον μαραμένον πίπτει επί της προβαλλομένης χειρός. Ελκύει την συμπάθειαν ο έφηβος διά την παθητικήν αυτού στάσιν.
Το όμορφον αυτού πρόσωπον επί παλλεύκου λαιμού πλαισιούται υπό κόμης. Οφρύες καμπύλαι και μεγάλαι πλαισιούσιν οφθαλμούς υγρούς και ρεμβώδεις. Χείλη ερυθρά και σαρκώδη θελκτικόν υπόσχονται φίλημα! Μυώνες ελαφρώς σχηματιζόμενοι. Του ομφαλού και της μαλακής κοιλίας έντονος υποδήλωσις. Πέος σμικρόν, της βαλάνου συρρικνουμένης παρθενικώς και όρχεις ωσαύτως μικροί.
Ο έτερος θηρευτής παρουσιάζει όλως αντίθετα χαρακτηριστικά, πείθων διά την ενεργητικήν αυτού στάσιν κατά την στιγμήν του γεγονότος. Ανήρ ούτος επιπίπτει τω λέοντι, υψώνων το ξίφος διά της δεξιάς και επιθυμών να καταφέρη τω θηρίω πλήγμα χαριστικόν μετά τοιαύτης δυνάμεως και θελήσεως […]. Η χλαμύς αυτού αναδιπλούται και ανεμίζεται όπισθεν εκ της ορμητικής κινήσεως. Μύες έντονοι και θηλαί στήθους κατέρυθροι, υποδηλούσαι ρώμην. Πόδες δυνατοί και επί του εδάφους ως στύλοι ερειδόμενοι. Τοιαύτη, ως φαίνεται, ήτο η ορμή του ανδρός, ώστε ο θηριώδης λέων, έτοιμος να σπαράξη τον αμυνόμενον έφηβον, στρέφει την κεφαλήν προς αυτόν, εκβάλλων φοβερόν βρυχηθμόν.
Αφήνω τελευταίον εις την επιγραφήν το πέος του ανδρός μετά της ευγλώττου εξόδου της βαλάνου, ούτως ώστε εις συνδυασμόν μετά των λοιπών χαρακτηριστικών, τα οποία σοί περιέγραψα, να γίνη αντιληπτή η διαφορά ως και η ταυτότης των δύο ανδρών, και διά ποίου τρόπου ο είς συνέχεται του άλλου, διά της αμίλλης και της κοινής απειλής του επερχομένου θανάτου.
Η έμπροσθεν των οφθαλμών μου απεικόνισης του αρχαίου τούτου ηρωικού γεγονότος μοί έφερεν εις την μνήμην τα υπό του Φαίδρου λεγόμενα εις το Συμπόσιον του Πλάτωνος: «Και μην εγκαταλιπείν γε τα παιδικά ή μη βοηθήσαι κινδυνεύοντι -ουδείς ούτω κακός όντινα ουκ αν αυτός ο Έρως ένθεσιν ποιήσειεν προς αρετήν, ώστε όμοιον είναι τω αρίστω φύσει. Και ατεχνώς, ό έφη Όμηρος, μένος εμπνεύσαι ενίοις των ηρώων τον θεόν, τούτο ο Έρως τοις ερώσι παρέχει γιγνόμενον παρ' αυτού».
Χαράλαμπος Μπακιρτζής, Πεζά κείμενα με τίτλο Αρχαιολογικαί μελέται (έκδ. Β΄ επαυξημ. Άγρα, Αθήνα 1993, σσ. 95-98).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου