ταις των δακρύων σου ροαίς…

Καμπάνα των Χαιρετισμών, που προβοδάς, το δείλι,
τόσο γλυκά τις ταπεινές καρδιές προς τον Απρίλη...

'Αγγελος Σικελιανός, Μήτηρ Θεού ΙΙΙ



*


Τω Σαββάτω της Ε' εβδομάδος ψάλλομεν την ικετήριον ακολουθίαν εις τον Ακάθιστον 'Υμνον της Υπεραγίας Θεοτόκου. Τη Παρασκευή εσπέρας, περί ώραν δ' της νυκτός σημαίνει. Συναχθέντος δε εν τη Εκκλησία, ευλογήσαντος του Ιερέως, μετά τον Εξάψαλμον, ψάλλομεν αργώς και μετά μέλους εις 'Ηχον πλ. δ' το, Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν. Είθ' ούτω το παρόν τροπάριον αυτόμελον, και αυτό εκ γ' και κατά μέλους. 'Ηχος πλ. δ'.

Το προσταχθέν μυστικώς λαβών εν γνώσει, εν τη σκηνή του Ιωσήφ σπουδή επέστη, ο Ασώματος λέγων τη Απειρογάμω· Ο κλίνας τη καταβάσει τους Ουρανούς, χωρείται αναλλοιώτως όλος εν σοι· ον και βλέπων εν μήτρα σου, λαβόντα δούλου μορφήν· εξίσταμαι κραυγάζειν σοι· Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Και μετ' ου πολύ έπεται ο Κανών της Θεοτόκου, ου η ακροστχίς, άνευ των ειρμών.

Χαράς δοχείον, σοί πρέπει χαίρειν μόνη.

Ποίημα Ιωσήφ του Υμνογράφου.

------
Εκ του Κατανυκτικού Τριωδίου. Ο ίδιος.