'Ολοι οι πούστηδες πούστηδες είναι. 'Ολοι το ίδιο. 'Ομως άλλο νά 'σαι άντρας που αγαπάει απλώς τους άντρες, άλλο νά 'σαι άντρας που γαμάει τους άντρες, άλλο νά 'σαι άντρας που τον γαμάνε οι άντρες, άλλο νά 'σαι αδερφούλα, άλλο νά 'σαι αδερφή, άλλο καραδερφή, άλλο προϊσταμένη. 'Αλλο πούστης με πατέντα, άλλο αρχοντόπουστας, άλλο φτωχόπουστας, άλλο κωλόπουστας, άλλο αγριόπουστας. Κι άλλο να 'σαι σαν αυτή τη βλογιοκομμένη τη Φαλκονέρα. Και έδειχνε προς το μέρος του Λάκη, δηλαδή της κακομοίρας της Φαλκονέρας, της άχαλης, της καρακουδούνας. Η εν λόγω ήταν μία πολύ μικρόσωμη, άσχημη και θεόχαζη αδερφή, που δεν είχε ταίρι. Κουλή, θεόκουλη. Και ήταν και πολύ κακιά, το χειρότερο. Και μονίμως άκαρπη, ακουράβελτη [τουτέστιν∙ αγάμητη] η κατέ.
Θωμάς Κοροβίνης, Ο γύρος του θανάτου (έκδ. 'Αγρα, Αθήνα 2010, σ. 167).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου