Τo σκουληκάκι βρίσκεται σ' ώρα γλυκιά κι' εκείνο. *
Η Hanna Arendt συνάγει ότι ακόμα και η αποδοχή του θεσμού της δουλείας από τους 'Ελληνες ήταν μια έμμεση (και έμπρακτη) συνέπεια της απόλυτης προτεραιότητας που έδιναν στην ελευθερία: Θεωρούσαν αυτονόητο να είναι δούλος όποιος είχε ανεχθεί να είναι δούλος – δεν είχε αυτοκτονήσει προκρίνοντας τον θάνατο αντί για την δουλεία. Κατά την ακριβή διατύπωση της Hanna Arendt, οι δούλοι, για τους 'Ελληνες, «είχαν αποδείξει τη δουλική φύση τους από τη στιγμή που δεν είχαν αυτοχειριαστεί αντί να γίνουν δούλοι∙ είχαν φανερώσει τη φυσική τους αναξιότητα, τη φυσική τους ανικανότητα να είναι ελεύθεροι πολίτες».
Χρήστος Γιανναράς, 'Εξι φιλοσοφικές ζωγραφίες (έκδ. 'Ικαρος, Αθήνα 2011, σ. 72).
-----
* Το εμβληματικό motto εκ του Διονυσίου Σολωμού, Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι (σχεδίασμα Β', απόσπ. 2, στιχ. 9). Για το γιανναρικό απόσπασμα αντιπαράβαλε το γεγονός πως οι δούλοι που πολέμησαν στον Μαραθώνα εναντίον των εισβολέων Περσών, απελευθερώθηκαν κατόπιν. Κέρδησαν ακριβώς την ελευθερία τους πολεμώντας για την Αθήνα (πατρίδα). Ο ίδιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου