γυναικών Αλκμήνη

[…] Ο Δίας όμως, ο πατέρας θεών κι ανθρώπων, έκλωθε
άλλη σκέψη με το νού του· το πώς θα σπείρει,
για θεούς κι ανθρώπους, όσους τούς τρέφει το ψωμί,
εκείνον που τον όλεθρό τους θα αποτρέψει.
Κατέβηκε λοιπόν τον Όλυμπο, συνεπαρμένος από δόλο
σκοτεινό, από τον πόθο φλογισμένος της καλλίζωνης γυναίκας,
μέσα στη νύχτα· έφτασε γρήγορα πρώτα στο Τυφαόνιο όρος,
πέρασε από κεί μετά στου Φίκιου την ψηλή κορφή,
βαθύβουλος ο Ζευς.
Όπου και κάθισε, να στοχαστεί ο νούς του
έργα παράξενα και θαυμαστά·
ευθύς, μέσα στη νύχτα, ανέβηκε στην κλίνη
και την κοιμήθηκεν αβρή την κόρη του Ηλεκτρίοωνα [Αλκμήνη] -
έτσι εκπληρώνοντας τον πόθο του.
Αλλά την ίδια νύχτα ο Αμφιτρύων, ήρωας λαμπρός
και στρατηλάτης, με τελειωμένο το μεγάλο του κατόρθωμα,
φτάνει στο σπίτι του.
Δεν έτρεξε να πάει σε δούλους, βοσκούς που ζούσαν
στους αγρούς· πιο πριν ανέβηκε κι αυτός στην κλίνη
της γυναίκας του - τόσος ο έρωτας που κυβερνούσε την καρδιά
ενός γενναίου πολεμιστή.
Πόσο και πώς αγαλλιά κάποιος που γλίτωσε από κακό μεγάλο,
φριχτήν αρρώστια ή και δεσμά ακατάλυτα,
έτσι κι ο Αμφιτρύων, έχοντας συντελέσει έργο βαρύ,
γέμισε αγάπη κι αγαλλίαση, μπαίνοντας στο δικό του σπίτι.
Όλην τη νύχτα αγκαλιασμένος το ακριβό του ταίρι,
δόθηκε στην απόλαυση των δώρων που χαρίζει
η χρυσή Αφροδίτη.
Εκείνη τότε, δυό φορές παραδομένη, και σε θεό
και σε θνητό αντρείο, στη Θήβα την επτάπυλη
γέννησε δίδυμα τ' αγόρια της

[Ηρακλέα από θεό και Ιφικλή από θνητό].

Εκλογές από τον Ησίοδο. Θεογονία, Έργα & Ηοίαι (μτφρ. Δ. Μαρωνίτης, β΄ έκδοση, συμπληρωμένη και διορθωμένη, έκδ. Άγρα, Αθήνα 2009, σσ. 62-63).