Είναι αλήθεια παράδοξο το ότι ο Ράμφος όσο και μία ομάδα Βιβλικών μελετητών, Προτεσταντικής κυρίως προέλευσης, αμφισβητούν πως η περίφημη Πηγή των Λογίων του Ιησού (Q) περιέχει αναφορές στην επίγνωση της ταυτότητάς Του ως κατά φύσιν Υιού του Πατρός και ως Θεού, είτε στην Ανάσταση, είτε στα θαύματά Του (πλην δύο), είτε στη δεύτερη έλευσή Του, κ.λπ. Ο οιοσδήποτε απροκατάληπτος μελετητής διαπιστώνει εύκολα τα αντίθετα […].
Η θέση λοιπόν πως η Πηγή των Λογίων παρουσιάζει δήθεν έναν «ιστορικό Ιησού» μόνον ανθρώπινο και διαφορετικόν από τον «κηρυγματικό» Χριστό της Εκκλησίας, όσο και αν είναι κατανοητή ως προς την προέλευσή της από τα δραματικά αδιέξοδα της νεωτερικής Προτεσταντικής ερμηνευτικής […] είναι, επιστημονικά τουλάχιστον, αστήρικτη. Είναι δηλαδή κατανοητή μόνον στην προοπτική αυτής της εκκοσμικευμένης εγωκεντρικής αναστοχαστικότητας [...].
π. Νικόλαος Λουδοβίκος, Οι τρόμοι του προσώπου και τα βάσανα του έρωτα. Κριτικοί στοχασμοί για μια μετανεωτερική θεολογική οντολογία (έκδ. Αρμός, Αθήνα 2009, σσ. 136-137, σημ. 9).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου