Δευτέρα 29 Αυγούστου 2005

εγκαύματα 10, 2


ΑΤiTΛOΝ

γλείφουσα, γλύφουσα
καί
σμιλεύουσα

οδεύ' η ψυχή


18 σχόλια:

Eιρήνη είπε...

Που ‘ναι η περηφάνια της?

το θείο τραγί είπε...

Δεν έχει.

Στο σχήμα αυτό πρόκειται ξεκάθαρα για μίαν πουτάνα. Η ψυχή, στον τρόπο με τον οποίο δίνεται για να προσεγγίσει ό,τι πόθησε... παρομοιάζεται με πόρνη (δόξα τω Θεώ, να λέμε).

Αυτό νομίζω είναι και το μεγαλείο της. Αλλωστε οι τρείς μετοχές προάγουν κάπως το σχήμα. Δεν είναι τυχαίες.

Eιρήνη είπε...

Αγγίζει η ψυχή σας (ανδρών) μια πόρνη?

Eιρήνη είπε...

Ποτέ μου δε ταύτισα ψυχή με πόρνη .

Μου είναι δύσκολη η κατανόηση της.

Ανώνυμος είπε...

Aa, kyrie theio tragi mou tha sas maloso Fysika oute ki emena mou arese auto. Diladi katholou de mou arese gia na po tin alitheia. Kala ante mono to glipsimo mou aresei. Gia stasou giati kolise i tsixla mou sto... Ase kai pou ta exo kai me mia poutana tora teleutaia. Mono na tin piaso sta xeria mou...

Αστραδενή είπε...

Αχ τέτοια γίνονται όταν μπλέκονται οι ψυχοσωματικές μας αγωνίες.Μεταξύ μας η πόρνη θα πρέπει να είναι σύμβολο τσιγκουνιάς και κέρδους και η γυναίκα σου να είναι η προσφορά η ολοκληρωτική και αφιλοκερδής.

Όσο για την ψυχή δίνεται σαν ερωτευμένη όχι σαν πόρνη.Δίνεται χωρίς παζάρια.

'Αγνωστος και επικίνδυνος τόπος ο Έρωτας-γνωστός και αποδοτικός η Πορνεία.

Σε φιλώ.

Γεώργιος Χοιροβοσκός είπε...

Μου θύμισες τον προφήτη Ωσηέ και
την Ραάβ την πόρνη...με την μεγάλη ψυχή.

ViSta είπε...

Ήτε δίνεται ήτε δε δίνεται η ψυχή.
Περηφάνιες ή ενδιασμοί δε χωράνε.

Το μιαλό ξέρει μικρότητες και όρια. Αλλά εδώ δε μιλάμε για το μιαλό...

Ανώνυμος είπε...

φιλια στη ViStA που χοιροβόσκει κι αυτή

ViSta είπε...

Tα φιλιά ευπρόσδεκτα, αλλά γιατί ανώνυμα?
Και τί σημαίνει χοιροβόσκει σε αυτό το context?

το θείο τραγί είπε...

Αγαπητή μου, Vista, μη δίνεις σημασία, στο τί λένε οι ανώνυμοι.

Είναι τόσοι πολλοί και λένε τόσο παρδαλά πράγματα, άλλοτε για γέλια κι άλλοτε για κλάματα. Ε, απ' ανάμεσα μπορεί καί να πετύχουν το στόχο.

Αλλοι bloggers τούς αρνούνται το βήμα, εγώ τούς τό παρέχω... 'Ε, είναι λίγο κι η αύρα της thalassas, τί να κάνει κανείς; Καταλαβαίνεις.

Νομίζω για καλό στο είπε. Κι εγώ άλλωστε χάρηκα πώς τό 'φερες έτσι το πράμα. Διέκρινες το μυαλό (των εδώ πραγμάτων την οικονομία, δηλαδή) από την καρδία (το βοσκοτόπι των εξ' από 'δώ χαρίτων, δηλαδή).

Κι ο Χοιροβοσκός, μέσες άκρες το ίδιο έκανε: αρνήθηκε να δώσει ξέχωρη υπόσταση στην πόρνη παρά την φώλιασε στην ψυχή του, όπως θα έκανα κι εγώ στη θέση του. Και έτσι κάνω άλλωστε. Κοίτα πως μεγάλωσε την ψυχή της... (Αυτό το επίθετο δεν της κότσαρε;) Οι αρχαίοι τους ήρωες έλεγαν: μεγαλήτορες... Πως έχουν μεγάλη καρδιά (ήτορ), δηλαδή.

Δές πώς τό 'πε κι ο filos. Πόσο γλυκύς, αλήθεια, ο λόγος του! Πώς υπάρχει ένας φόβος, είπε, απέναντι στη φύση των κοινών τούτων γυναικών. Πού θα σε πάνε;

'Ομως! 'Ομως: Η ψυχή πάντοτε θα ζητά και πάντοτε στην εκζήτησή της αυτή, μες στα λαγούμια που γυρεύει το φώς, θα κυλιέται σα πόρνη, σα πουτάνα θα κυλιέται. Το "αναζήτησα τον εαυτό μου", αλλιώς, κουράγιο δεν παίρνει. Δεν βρίσκει πουθενά δηλαδή.

Εδιζησάμην εμεωυτόν από τη μιά, κι από την άλλη:
-Πόρνης επεθύμει ο Θεός;… - Ναί, πόρνης, λέγω την ημετέραν φύσιν… Λόγια εγγάμου ανδρός του 4ου μ.Χ. αι. τα μεν, αγάμου του 5ου π.Χ. αι. τα πρώτα.

το θείο τραγί είπε...

Αγαπητέ Γ.Χ., φυσικά και μ' αρέσει πολύ ο Ωσηέ, όπως και κάθε σχηματισμός με τόσα πολλά φωνήεντα κι ένα σίγμα μοναχά απ' ανάμεσα να συρίζει. Πάντα τον μνημονεύω την 17η τ' Οκτώβρη. Και την περιπέτειά του καλά έκανες και μάς την θύμισες. (Αυτό, έλειπε δά, να μήν μάς την εθύμιζες). Βέβαια έχω ακόμη ένα κάποιο πρόβλημα with the Bible και την όλη εβραϊκή ιστορία, αλλά επειδή είμαι φιλέλληνας, τούς αγαπάω και τους καψερούς προφήτες.
Ξένιος γάρ.

Αγαπητή eirineta, ελπίζω να βρήκες κάποιαν διέξοδο στο ερώτημά σου. Ναί, όλοι μας, και οι άντρες, στο βαθμό που δινόμαστε για να πετύχουμε αυτό ακριβώς που διψάσαμε, γινόμαστε όμαιμοί της. (Δόξα τω Θεώ να λέμε).

Φχαριστώ Αστραδενή για τoν λόγο σου κι εσένα thalassa και την τσιχλίτσα σου. (Μα πού σού κόλλησε;)
Κι όσο για μένα καλά θα κάνω να ντρέπομαι λίγο παραπάνω ο άτιμος...

Πού να σάς τα λέω, η ελληνίδα μας φωνή ακούγεται μέχρι τις Αλεούτες... -Τί; -Τί είναι οι Αλεούτες;

Νήσοι! Νησάκια. Το πώς κατεβαίνει τον Βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό η ουρά της Αλάσκας χωρίζοντας την Ακρα Ασία από την ήπειρο την Αμερικάνα.
Δέστε το προηγούμενο post εδώ και τον μεγάλο ψαρά του.

Ttallou είπε...

@Φίλε μου θείο τραγί,
αγαπώ τον τρόπο που παίζεις με τις λέξεις.

@Όσο για τις πόρνες,
μ'αρέσουν οι ιστορίες τους, διότι η ύπαρξή τους οφείλεται πάντα σε μια αμοιβαία παραδοχή των αναγκών μας: σωματική ανάγκη για έρωτα και φυσική ανάγκη για αυτοσυντήρηση (εν προκειμένω με κάθε τίμημα).

Ανώνυμος είπε...

Diladi kyrie theio tragi mou tora pou kanate kainourgio filo tha mas arnithite emas? Pite mou na xero. Oxi tipota allo alla na min xanakano ton kopo na perno kai apo do, xerete... (oxi xerete kserete egrapsa, euxaristo. Kai kala tha kanete tin tsixlitsa mou na min tin xanapiasete sto stoma sas!).

Γεώργιος Χοιροβοσκός είπε...

Αν δε σ' ήξερα κυρα thalassa...

Agapiti thalassa νεοι φίλοι είναι σαν τ' ασήμι μα χρυσάφι είναι οι παλιοί,για αυτό να ξανα-περνάτε συνεχώς απο του Θειότατου τον κόλπο μα
καταγάλανα και ήρεμα νερά.

το θείο τραγί είπε...

Γλυκειά μου, ttallou, χαρά μου είναι ο λόγος σου, τώρα ιδίως που -απ' ό,τι φαίνεται- μετά την paparouna μάς αποχαιρέτησε και η thalassa... Σε καλό μου δέχομαι πολλά χτυπήματα.
Κι εσύ, παιχνίδι το λές. Ποιός, σ' αυτές θα το πεί; Πως εδώ μόνο παίζονται όλα και τίποτ' άλλο.

Αλλά πάλι, τί παιχνίδι είναι τούτο... Ξεστραβώνουμαι για να δώ. Διαβάζω εδώ κι εκεί, βλέπω πώς αρθρώνονται οι λέξεις μου, προς τα πού κοιτάζουν το πιό πολύ. Βλέπω πώς αναπνέουν, ξάφνου μόνες τους αναπνέουν οι λέξεις... Τις κοιτώ, πώς με κοιτάζουν, πώς αργοσαλεύουν και ζωντανεύουν κι αρχίζουν να μιλάνε μόνες τους. Από μόνες τους. Αυτονομούνται οι λέξεις, ttallou, γλιστράνε μέσ' απ' τα χέρια μου (μή νομίσεις πως ήρθε ποτέ η thalassa να πληκτρολογήσει τίποτα. Λόγια, ttallou μου, λόγια. Δεν την είδες τι γλώσσα βγάζει!), ποτέ δεν ήρθε, μόνο λοξοκοιτάζει μήπως και βρεί, ένας Θεός ξέρει τι, κι αυτή.

Σαν την ψυχή μου είναι, ttallou, σαν την ψυχή μου. Ολόιδια. Ενα Λολιτάκι, μία σουσουραδίτσα που κουνιέται σ' όποιον βρεί. Σ' όποιον λιγάκι τής γυαλίσει. Γιαυτό κι εδώ -τόση προσπάθεια έκαμα να το ξεκαθαρίσω αυτό- δεν μιλάμε για τις πουτάνες που φτιάνουν κομπόδεμα στα μπορντέλα. Γι' αυτές ο Χριστός ενδιαφερόταν μόνον και κάποιοι σαλοί. Εδώ, μιλάμε για την ψυχή μου. Αυτή είναι η πουτάνα για την οποία μιλώ. Αυτή είναι το υποκείμενο. Προς Θεού, δεν κάνουμε ψυχολογία εδώ. Μόν' βλέπουμε πώς η πόρνη ψυχή λίγο λίγο σμιλεύει το πρόσωπον. Γίνεται χρήση γλυφίδος, δηλαδή, σμίλης και καλεμιού, πέραν της γλώσσης, φυσικά, που κι από μόνη της γλείφει, δε λέω, όσο μπορεί. Δέστε την! Αλλιώς δεν θα καθότανε να τα γράψει όλα αυτά!

Αυτονομούνται οι λέξεις. Οι λέξεις μιλάνε από μόνες τους. Δεν είμαι εγώ που παίζω μαζί τους. Αυτά, ttallou μου, για να μήν νομίζεις πως δεν ήρθα στο Salonica να σε δώ.

Παπαρούνα είπε...

Με έχεις μπερδέψει για τα καλά και δε ξέρω τί να πάρω στα σοβαρά και τί όχι... Σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια σε προηγούμενό σου σχόλιο,αλλά πάλι σου ξαναλέω ότι υπερβάλλεις...(και αυτό στο λέει κάποια παπαρούνα ματαιόδοξη με τις τέχνες της!).
Δε σε αποχαιρέτισα όπως γράφεις!Από που έβγαλες ετούτο το συμπέρασμα;:{

Ανώνυμος είπε...

Αaaa, Gerovoskaki mou, koita_me, koita_me pou me katantoise o axaireutos. Koita, Gerovoskaki mou, posa logia kathise kai egrapse sautin tin ttallou!!! Diladi, ego pou olo edo trigirnao kai tou leo kai kala logakia kai me exei tou petamatou. Koita, Gerovoskaki mou, poso apaxiotika milai gia mena. Aaaa! Efiga ki oute etrexe (me ksou) piso mou na me kalesei xana konta tou. Den ton thelo. Den ton thelo oute na ton xanado mprosta mou, Gerovoskaki mou. Nai! Ase pou edo arxise na mirizei fishilla!!! Polla psaria exei edo. Ti kako einai auto ki i mpoxa aplonetai pantou. Ego opos exo xanapi (me ksou) apo fetos tha eimai mia mikri foititrioula oute pou katalabaino poia einai i poutana pou exei sto nou tou vali autos. Ki ego ta exo me mia poutana pou mou eklepse to filo mou Ama ti piaso sta xeria mou, ama ti piaso mono leme... A! mi xexaso, Gerovoskaki mou, gnorizomaste???