"Από το φλιτζάνι μου ξεφεύγει αχνός και πάει να επισκεφθεί το λουλούδι σου. Είσαι καθισμένη μπροστά του, το καμαρώνεις και βλέπεις το λουλούδι σου να κλείνει τα πέταλά του. Γυρνάς και με βλέπεις στ' αντικρινό σπίτι, που προσπαθώ να κατευθύνω τον αχνό μου στο λουλούδι σου. Σκέφτεσαι: "Πάλι αυτός".
Κατεβάζεις το ελαφρύ καφασωτό που φράζει το παράθυρό σου. Μά το λουλούδι πεισματωμένο δε θα ξανανοίξει σήμερα. Η μέρα σου πήγε χαμένη".
Γράφει ο Pierre Bettencourt (Πιέρ Μπεττενκούρ) με το ψευδώνυμο Λού-Κιάνγκ-Τσέου, στο ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ του (εκδ. Στιγμή).
13 σχόλια:
Καφές; Τσάι; πόντς; ούζο; καυτό νερό;
Μα τι πίνεις - τέλος πάντων;
Ποιό είναι αυτό το ανθοσφραγιστικόν αφέψημα/ ηδύποτον/ αλκοολούχον;
(Θείε Τραγί, οι απαντήσεις είναι μονάχα ρητορικές: γνωρίζω!)
Ευτυχώς γιατί δεν αντέχω άλλο τα αινίγματα ;-)
Χαρείτε το και καληνύχτα σας...
Ο ίδιος εγώ.
Εγώ γιατί δεν μπορώ να στείλω email;;;
Για δοκιμάστε τώρα. Είχε πρόβλημα το Σαββατοκύριακο. Δεν ξέρω αν λειτουργούσε και τίποτε, δηλαδή.
Θείε Τραγί, εννοείτε πως δε λειτουργούσε και το ...αυτό;
Γιατί δεν πίνατε τότε ένα κύπελο από το περί ου ο λόγος ανθοσφραγιστικόν;
Τυγχάνει (και) εξόχως αναγεννητικόν!
(μα και το ΤΡΑΓΙ; - πάει ο κόσμος, χάλασε...)
Θείο τραγί, οι επιλογές σας έχουν πάντα στον πυρήνα τους "μια ντελικάτη, πλούσια σιωπή" που λέει κι ο ποιητής.
Λοιπόν, θα αρχίσω να μαλώνω όσους γράφουν το θείο τραγί με κεφαλαία γράμματα. Μα γιατί διαλέξατε αυτόν τον τρόπο για να με πειράξετε;
(Μπράβo Mirandolina, διακρίνατε την διαφορά).
Παρακαλώ, γράφετέ το με πεζά, όπως τού αξίζει για να δηλώνει εμεωυτόν. Και το άωρον, όσο πιό μικρά γίνεται, ει δυνατόν να κρύβεται, να χάνεται από τα μάτια μας.
Κατά τα λοιπά, σάς ευχαριστώ.
Χμμμ, μια ντελικάτη, πλούσια σιωπή, με κάνετε να κοκκινίζω.
(Και έλεγα, ποιάν θα κλέψω εγώ!
-εννοώντας: ποιάν σιωπή, φυσικά).
Υγιαίνετε!
Επειδή ο μόνος που έχει γράψει το τραγί με κεφαλαία είμαι εγώ, εξηγούμαι εξομολογούμενος την αδυναμία μου να πετύχω πλάγια και έντονα γράμματα εντός του περιγράμματος των σχολίων. Εξ' αυτού και η, ομολογώ άτοπος, χρήση των κεφαλαίων.
Ευελπιστώντας οτι θα με συμπαθάτε (και θα μου υποδείξετε κιόλας τον τρόπο...) σας χαιρετώ και σπεύδω να παρασκευάσω ανθοσφραγιστικόν τι ποτόν ή καταπότιον: κρύο / βροχή / χιόνι πολύ (ανά κομμάτι του δρομολογίου μου)
'Οχι, αγαπητέ Πάνο, δεν είστε ο μόνος που το κάνει αυτό το σφάλμα. 'Ολοι ένα γύρω στα links τους γράφουν π.χ. το άωρον με κεφαλαίο το αρχικό άλφα, ενώ κανονικά γράφεται με πεζά. 'Ετσι και το θείο τραγί. Γράφεται μόνο με πεζά, αλλιώς σημαίνει κάτι άλλο.
Τώρα σχετικά με το κατατόπ(ιον) και την βοήθεια που ζητάτε, ρίξτε μια ματιά εδωδά μέχρι το τέλος της συγκεκριμένης σελίδας, όπου βάλθηκα να εξηγώ αυτό ακριβώς το πώς.
Δεν έχω λόγον να μήν σάς συμπαθώ. Καλησπέρα σας. (Εδώ βρέχει και κάνει κρύγιο πολύ).
ευχαριστώ!
οι υποδείξεις για τη γραφή του ονόματος, κατανοητές και σεβαστές. Γένοιτο!
να δούμε τώρα τι σημαίνει κι αυτό το tag
θείο τραγί, θα μου επιτρέψετε να αναφωνήσω "ζήτω!" και "ευοί -ευάν!" - ευσεβάστως; Είμαι κατενθουσιασμένος που ένα ακόμα μυστήριο των υπολογιστών λύθηκε για τον τσέλιγγα!
Καλά-καλά δεν έκανα και τίποτα.
(Το τρίτο tag το χρησιμοποιούμε για να βάζουμε links. 'Οπως εγώ έπραξα με κείνο το εδωδά).
Μα πείτε μου, ποιός είναι αυτός ο τσέλιγκας;
Μα ο ...υποφαινόμενος.
Ο (κομπιουτεράς) αδελφός μου συνηθίζει να μου λεει, όταν κολλάω στη λυματολάσπη της γλώσσας των υπολογιστών που αγνοώ - ούτε και θα τη μάθω ποτέ: Σαλάγαταααααα τα!
(τα πρόβατα, ντε!)
ΥΓ. Θα επισκεφθώ το φίλο σας του επομένου θέματος λίαν συντόμως. Περνάω από κει κοντά τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα - και δες που πληροφορούμαι την ύπαρξή του μέσω ...Αθηνών!
Περιπλανήθηκα υπέροχα στα τερπνά λιβάδια σας - θείο τραγί, σας ευχαριστώ!
Επίσης:
1. για τις οδηγίες περί τα tags στα comments - και
2. που μου 'γνωρίσατε' τον Πιερ Μπεττενκούρ˙ ταπεινά σάς ερωτώ:
α. που το αποδίδετε ότι έχω την ίδια οπτική γωνία με τον συγγραφέα˙
β. άντε να με πιστέψει κανείς τώρα, ότι έτσι γράφω εδώ και χρόνια...:-(
(Ελπίζω να μη με θεωρήσετε ανεπιθύμητο εισβολέα...;-)
Δημοσίευση σχολίου