στούς ανθούς μιάς μουσμουλιάς

Είναι περασμένη η ώρα, ήδη απόγιομα, για να μιλήσει κανείς για το ξημέρωμά του, τούτο το πρώτο Σάββατο του Νοέμβρη. Πού 'ναι ζεστό. 'Ομως, δυό εκπομπές απανωτά με την Μαριάννα Κορομηλά δεν είναι και λίγο πράμα. Η ώρα μετάδοσης άλλαξε από το προηγούμενο Σάββατο, αλλά εγώ, ήδη περασμένος στην Τουρκιά, χαμένος στης Εφέσου την τρίτη όψη (εξ’ ου και η αναφορά στην πύλη του Αδριανού) δεν έλαβα γνώση. Στο εξής θα μεταδίδεται από το Β’ Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας 9:00 με 10:00 το πρωΐ του Σαββάτου. Παραμένει ευτυχώς και η παλιά ώρα μετάδοσης 8:00 με 9:00, από το Α’ Πρόγραμμα (σήμερα: ΝΕΤ 105,8), με πολύτιμες επαναλήψεις αρχείου. Η κυρία είναι από τις τελευταίες αρχόντισσες της ελληνίδας φωνής. Το έργο της φροντισμένο μέχρι κεραίας μάς ξεναγεί στην ελλάδα (άσε με να το χαρώ με μικρό το ε), την ου-τόπος απλωμένη ολόγυρα σε τούτες τις θάλασσες. Κάποτε φουρτουνιασμένες, άλλοτε πάλι μπονάτσα.

Με την αίσθηση της βανίλιας π' αναδίνουν οι νέοι ανθοί της μουσμουλιάς κι αφού καθάρισα την ελιά κάτω στο πεζοδρόμιο και χαίρομαι κατάφωτα τα νεαρά της μπράτσα, κεράκια που θα φέρουν καρπόν, ευχαριστώ όλους όσους με θυμούνται και μού στέλνουν... ραβασάκια! Μην ξεχνάτε πως σάς αγαπώ. Μεταξύ αγνώστων, όπως έχουμε ήδη με άλλη ευκαιρία σημάνει, η αγάπη μου επιδεινώνεται. Θέμα ορμής, υποθέτω.