Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2005

sxήμα ιδιόμελο


(ρυτόν *)


Πάντοτε πίστευα πως
η συντροφιά
δεν είναι στεγνή και
δεν είναι μονάχη.
Βρίσκω πως η λέξη αυτή
υποδέχεται μιάν δροσερή
ερμηνεία.
Η συντροφιά
δεν ξέρω το πώς
μα είναι υγρή.

Είναι
η πρώτη μας φύση
εντός της θαλάσσης
ως ψάρια, ή
στο βάθος της μήτρας
μιάς μάνας, όπου
παίζαμε
γεννημένοι στα
κύματα, αφρό...
...δύτες όλοι μας
στα πρώτα μας μνήματα
κλωτσώντας και
πλατσουρίζοντας.
-




* ρυτός. ο ρέων, τρέχων, ρευστός, υγρός. Σε ουδέτερο: είδος ποτηρίου, καταλήγοντος εις οξύ κάτω, πλατέως δε άνω, εν είδει κέρατος. εις το οξύ κάτω άκρον υπήρχεν οπή, δια της οποίας ο οίνος έρρεεν εις το στόμα του πίνοντος. (από λεξικό). Ιδές και τα πολύχρυσα κύπελα των μυκηναϊκών τάφων. (από μένα). losTrome, σε ευχαριστώ που έσπευσες να με διορθώσεις. Τώρα γίνεται πιο κατανοητό, νομίζω.


17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Nαι καλο ειναι μονο που το ρητο γρλαφεται με ητα.

το θείο τραγί είπε...

Ω!, συγνώμη θα το διορθώσω αμέσως.

Ανώνυμος είπε...

Ουπς τωρα αισθανομαι γελοίος.

Ανώνυμος είπε...

Γλείφοντας
γεύτηκα
τόνους
ιδρώτα κι αλμύρα
στέγνωσα
Ασθμαίνοντας
ηπια
εναν ωκεανό
φιλιά
πνίγηκα
Διψω
για μια σταγόνα
ψυχης
ν αναστηθω

το θείο τραγί είπε...

Aνώνυμε, τί λες, θα μάς το γράψεις και τρίτη φορά; Για να το εμπεδώσουμε, φαντάζομαι. Σβήνω την μία. Φαίνεσαι πληγωμένος και σύ, έτσι δεν είναι; Εύχομαι καλήν ανάνυψη. (Βέβαια, η ψυχή δεν θα μπορούσε να είναι μόνον μιά σταγόνα...).

losTrome, να μην αισθάνεσαι γελοίος. Αστείος είμαι εγώ.

Σε ευχαριστώ κι εσένα Πάνα που ήρθες πρώτος.

το θείο τραγί είπε...

'Εμμ, Πάνο ήθελα να πώ. Συχωράτε με.

Eιρήνη είπε...

Mε το "ρυτός" του πρωινού, προσπαθησα διαβαζοντάς σε, αλλά πάλι κατέληξα στο "ρηχός" κατα μόνας την εσπέραν.

το θείο τραγί είπε...

'Α! δικό σας ήτο το ανώνυμον;

Eιρήνη είπε...

Όχι.

Ανώνυμος είπε...

Ouf! zalistika, Ma pos grafeis etsi paidaki mou esu Ki oso gia to aallo(;)) ppsaxe psaxe den tha to vreis xa xa xa xa xa

το θείο τραγί είπε...

Παρακάμπτοντάς σε, ζαλισμένη thalassa, από την eirineta ζητώ συγνώμη.

Τί λέτε, μένουμε στο πλατσούρισμα;

Katerina ante portas είπε...

Μελίρρυτος, ως πάντα!

Taflinel είπε...

Εξ αρχής, αγαπητό τραγί, μου 'χει μπει η ιδέα πως όλα έχουν ρόλο και σκοπό στα γραπτά του χώρου τούτου. Η άσκηση της ανακάλυψης των μυστικών αυτών αποδεικνύεται συχνότατα εξαιρετικά ευχάριστη.

Καλή συνέχεια...

υ.γ. Μια βοήθεια για την ανάν(η/υ)ψη θα την ήθελα πάντως... :P

πολυβιος είπε...

"κι απ' το παλιό μας το κρασί,
δωσ' μου να πιω
και πιες κι εσύ"

το θείο τραγί είπε...

Σάς ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια και τους τρείς, Κατερίνα, Taflinel, Πολύβιε. Εύχομαι από καρδίας να επιτύχω κάτι που να αξίζει τον κόπο. Οι κίνδυνοι είναι πολλοί. Και αισθάνομαι λίγος. Καλήν πρόοδο σε όλους μας, να ευχηθώ.


(ώ, τί μνήμες η ανάν(η/υ)ψη, Taflinel).

mistounou είπε...

Εντάξει...υποκλίνομαι...

το θείο τραγί είπε...

'Αρτεμις, δεν ζητώ υποκλίσεις. Πάντως φχαριστώ για το πέρασμά σου απ' εδώ.