Παρασκευή 10 Μαρτίου 2006

επαν οδος


...κατεβαίνοντας την κοιλάδα του Λούρου, οι κλεισούρες ανάμεσα στα πυρρόχροα στη σειρά βραχώδη περάσματα, η 'Αρτα -άλλοτε πολιτεία διάσημη στη πέτρα γυρισμένη, ο γύρος του Αμβρακικού κι οι λίμνες. Αιτωλικό και να, η απέναντι αχαϊκή ακτή, οι στιγμές πάνω στη Γέφυρα και η τελική ευθεία - άνοδος για την Αθήνα.

Στα κορινθιακά πια παράλια κι ενώ μέχρις εδώ ήταν η ακαρνανική ακτογραμμή, με τα κωνικά υψώματα του Αντιρρίου και της Ναυπάκτου η βίγλα που μέ συνόδευε, τώρα σα να χάνονται οι φωκιδικές ακτές, ενώ τα ψηλά βουνά πάντα δεσπόζουν. Φέρνω κατά νού τον όρμο της Ιτέας με τις πολλές εγκολπώσεις του, όπως τον αγνάντευα από ψηλά... Από τους νυχτερινούς Δελφούς απάνω ήταν που κοιτούσα στα πόδια του σε μιά ευθεία τα νυχτερινά φώτα της Ιτέας και του Γαλαξιδιού, έτσι όπως έχουν πιάσει απ' ένα άκρο εντεύθεν κακείθεν του όρμου.

Σταματώ σε κάθε μικρό ελεύθερο άνοιγμα κατά μήκος της εθνικής οδού, μόνο και μόνο για ν’ αγναντεύσω τον λευκανθή Παρνασσό και τα πλάγια του. Απομαντεύω τη ρότα των πλοιαρίων που κατευθύνονταν στον μυχό του ιερού ελαιώνα της Κρίσας. Ανασχηματίζω την θαλασσία τούτη οδό, που ακολουθούσαν οι προσκυνητές (έστω προερχόμενοι από τις πέρα για πέρα ιονικές ακτές, -αυτές της Μεγάλης Ελλάδος, λέω). Μετά τα μεγάλα νησιά στην είσοδο του κόλπου, εισέρχονταν πιά στον κορινθιακό, ταξείδι ανάμεσα σε βουνά και προσάραζαν στον κλειστό όρμο της Ιτέας. Κατόπιν ανάβαιναν το μονοπάτι της Κρίσας που τούς έφερνε στο κατώφλι του μαντικού ομφαλού, κρυμμένου απ' εδώ λόγω των βουνών της Δεσφίνας. Προσκυνητές από την οικουμένη που γύρευαν να προκριθούν στην βουλή του κρυμμένου μές στην αχλύ των Φαιδριάδων, Θεού.

Απ’ εδώ κι εγώ, λοιπόν, αναφωνάω: μ’ αρέσουν τα αντικείμενα. Μέρη, τόποι που διάβηκα. Να τούς γυροφέρνω κι από δώ κι από κεί. Αντι-κείμενα...

Αλλά τώρα, τις βέργες των ανθισμένων προύνων και τα τραγούδια των Χαιρετισμών ζητάω.


11 σχόλια:

Ttallou είπε...

Πανέμορφη διαδρομή η κοιλάδα του Λούρου...
Ξέχασες να αναφερθείς στην Αμφιλοχία, αλλά δεν πειράζει.
Όμορφες και γαλήνιες διαδρομές σ' αυτά τα αδάμαστα όρη -αυτά της "Παλιάς Ελλάδας" λέω.

Με γύρισες πίσω σε ταξίδια αγαπημένα,
καλή σου μέρα!



ΥΓ:Αν δεν το έχεις ήδη επιχειρήσει, θα πρότεινα την επόμενη φορά να κάνεις και μια παράκαμψη για την πεντάλεπτη διαδρομή στην Τουρλίδα του Μεσολογγίου. Υγρή ομορφιά.

το θείο τραγί είπε...

Κι όμως, γλυκιά ttallou, την είχα κατά νού όταν έγραφα και την Αμφιλοχία και την Τουρλίδα, μόν' δεν τις συμπεριέλαβα -μα ούτε και την παράκαμψη ως το Θέρμο- για απροσδιόριστους αυτήν τη στιγμή λόγους.

[Ωραίο και το http://ttallou.tyxod.net/ που πολύ το κάνω ζάφτι, με τα χρωματιστά του επίπεδα].

Φιλκώ σε.

το θείο τραγί είπε...

Μα καλά ο Crazymonkey κατέβηκε στο Αθήνα???

Ttallou είπε...

Ναι, κατέβηκε Αθήνα για δουλειές ;)
Αν και αυτή τη στιγμή βρίσκεται για Σ/Κ στα βόρεια πάτρια εδάφη.
Την παράκαμψη για Θέρμο εννοείς από τη Μακρυνεία και το όρος Αράκυνθος;
Είναι η άλλη μου πατρίδα εκεί...


[ευχαριστώ για τα λόγια σου για το νέο blog]

το θείο τραγί είπε...

Συζητώ τώρα, θά 'ναι (3) τρία Σ/Κ, να ανέβω στην πόλη σας. Κάτι η έκθεση μεταξύ άλλων, έργων του Πεντζίκη και λοιπών, στου Καλφαγιάν, κάτι να σε προλάβω πρίν να φύγεις, αλλά δεν...

Κι από χθές "καθηλώθηκα" (λόγω της μέσης μου), να δώ πώς θα τα καταφέρω.

το θείο τραγί είπε...

'Ιδρωσα βλέπεις μ' αυτό το ταξείδι. Κρύωσα κιόλας. Τί να σού λέω.

Ttallou είπε...

Ομοίως κι εγώ με την Αθήνα.
Τελικά το ακύρωσα οριστικά για να αφιερώσω περισσότερο χρόνο σε αγαπημένα πρόσωπα εδώ...
Παρόλα αυτά, έχε υπόψη σου ότι ως τις 27 θα 'μαι εδώ, έλα...

Τελικά δεν είπες: Από ποιο δρόμο πήγες Θέρμο;

το θείο τραγί είπε...

'Οχι, από πάνω, από την Τριχωνίδα κάνοντας τον γύρο της, μέσω Δ. Θεστιέων, να δώ ένα φίλο.

Την θυμάμαι την ημερομηνία ttallou. Θα δούμε...

πολυβιος είπε...

λέτε τελικά να καταφέρουμε να ειδωθούμε εις την νέαν Πόλιν ;

το θείο τραγί είπε...

Θα δούμε, Πολύβιε, θα δούμε. Το σίγουρο είναι πως θέλω να παρακολουθήσω κι αυτό που έχει ήδη ανέβει στο Κ.Β.Θ.Ε.

['Ομως γιατί τόση κάψα να βρεθούμε; Αλήθεια, είχες υποσχεθεί κάτι πως θα στείλεις. Δεν το έστειλες ποτέ, ή κάνω λάθος;]

πολυβιος είπε...

κάθε πράγμα στο καιρό του, τραγί μου. έρχεται, το βλέπω, αλλά όχι ακόμα. κάψα ; χμμμμ ... δε θα το λεγα έτσι. ανάγκη για οπτικοποίηση ή καλύτερα περιέργεια. τί είστε τελικά, θείο τραγί ; άνθρωπος, κτήνος ή πνεύμα ;