Κυριακή 3 Μαΐου 2009

οδίτης ξανά


Των λυπηρών επαγωγαί χειμάζουσι
την ταπεινήν μου ψυχήν,
και συμφορών νέφη την εμήν καλύπτουσι καρδίαν,
θεονύμφευτε,
αλλ' η φως τετοκυία
το θείον και προαιώνιον,
λάμψον μοι το φως
το χαρμόσυνον.


Μέγας παρακλητικός κανόνας, ποίημα κυρού Θεοδώρου Δούκα του Λάσκαρι
και επιληπτικού (τροπάριο α' ωδής)


-----
Ροδόπης μνημονεύουν τα μηνολόγια σήμερα.


2 σχόλια:

Σπύρος Γιανναράς είπε...

Tα νέφη (μετά)κινούνται. Είναι αθύρματα του αγέρα.Κάποια στιγμή διαλύονται και το φως λούζει και ζεσταίνει την καρδιά...

το θείο τραγί είπε...

Αμήν.