απόδοσις

Αν ρωτήσετε τους 'Ελληνες που συνάζονται τη νύχτα του Πάσχα στις εκκλησιές τί είναι η Ανάσταση του Χριστού και τί σημαίνει ότι νικήθηκε για όλους μας ο θάνατος, φοβάμαι ότι και οι πιο πιστοί θα δυσκολευτούν να απαντήσουν. Οι περισσότεροι 'Ελληνες διδάχτηκαν μόνο στα «θρησκευτικά» του σχολείου κάποια σχολαστικά σκαριφήματα νεκρών εννοιών, απωθητικά της πίστης, ή τρέφονται με τις συμβατικές ηθικολογίες του άμβωνα και των θρησκευτικών εντύπων.

Αν κάποιος από αυτούς τους ανθρώπους που συνάζονται τη νύχτα του Πάσχα στην εκκλησιά, τούς βρείτε μιαν άλλη ώρα στο γραφείο τους, στο μαζαγί ή σε μια κοσμική συντροφιά και τους ρωτήσετε για την πίστη τους, θα σάς μιλήσουν με την αόριστη κενολογία κάποιων κοινότυπων κλισέ: για κάποιο «ανώτατο Ον» ή για την απροσδιόριστη «τυχαιότητα» ή θα σάς πούν ότι χρειάζονται μια συγκριτική των θρησκειών για να διαλέξουν «ελεύθερα» (δηλαδή διανοητικά) την πίστη τους. Μπορεί και να σάς αρνηθούν την κουβέντα, γιατί η προοδευτική τους τοποθέτηση δεν τούς επιτρέπει ούτε και να θέτουν τέτοια προβλήματα.

Κι όμως, όλοι αυτοί τη νύχτα της Ανάστασης θα συναχτούν στις εκκλησιές και θα νιώσουν οικείοι. Γιατί το λαϊκό σώμα της εκκλησίας τούς νιώθει όλους δικούς του, και είναι παιδιά του, δεμένα οργανικά με αυτό το σώμα, όσο τολμάνε ακόμα να σταυροκοπιούνται δειλά στο μισοσκόταδο, να λένε με τα χέρια τους την άρρητη προσευχή των καρδιών τους. Γιατί δεν υπάρχουν «τύποι» και «συνήθειες» αποκομμένες από τη βαθύτερη μέσα μας δίψα και νοσταλγία.

Οι τύποι και οι συνήθειες ίσως να έχουν, καμιά φορά, πολύ περισσότερη αξία από τις κωδικοποιημένες πεποιθήσεις, ίσως να κρατάνε το δρόμο πολύ πιο ανοιχτό για τη ζωή, που είναι αμεσότητα σχέσης.

δια χειρός Χρ. Γιανν. (δημοσιεύτηκε στη: Ρουμελιώτικη Εστία (αρ.φυλ.74, Μάρτιος-Απρίλιος 2007) με τίτλο: Τρυφή των πάντων). Απόδοση του χριστιανικού Πάσχα σήμερα. Από το ίδιο άρθρο απόσπασμα πέρσι εδωδά.

χαρισμένο