[...] ο έρωτας ζει μόνο με αμοιβαιότητα, κι αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι είναι κατ’ ανάγκην αμοιβαίος, αφού ένα πολύ μικρότερο συναίσθημα μπορεί, παρεμπιπτόντως, να βρεί ικανοποίηση να καθρεφτίζεται εκεί μέσα ή και να εξαίρεται κάπως. Αλλά ο αμοιβαίος έρωτας είναι ο μόνος που καθορίζει τον ολοκληρωτικό μαγνητισμό, που πάνω του τίποτα δεν μπορεί να έχει εξουσία, που κάνει τη σάρκα να είναι ήλιος και λαμπερή σφραγίδα πάνω στη σάρκα, το πνεύμα να είναι πηγή που αναβλύζει για πάντα, αναλλοίωτη και πάντα ζωντανή που το νερό της ανοίγει δρόμο μια για πάντα ανάμεσα στο χρυσάνθεμο και στο θυμάρι.
Ανδρέας Μπρετόν, Αρκάνα 17 (μτφρ. Στ. Κουμανούδης, έκδ. 'Υψιλον, Αθήνα 1984, σ. 25).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου