γεύματα χορτασμού

βοσκοί (pastori)∙
οι 'βόσκοντες' με χόρτα και ρίζες
στα όρη και τους βουνούς
δοξολογώντας νυχθημερόν
το Θεό.

Από αρκετά χρόνια ενωρίτερα [του πεντηκοστού ενάτου έτους του ενταύθα βίου μου], ήξερα το κείμενο του εν Αγίοις πατρός Νικοδήμου του Αγιορείτη, τον Συναξαριστή, που τελικά επέλεξα προς αντιγραφή, και παρασκευή των γευμάτων του προσωπικού μου χορτασμού ανά πάσαν ημέραν.

κυρ-Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης, «'Αλλο οι λέξεις, άλλο τα γράμματα», κείμενο ομιλίας στην Εταιρεία Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης, στις 16 Μαρτίου 1990, κατόπιν δημοσιευμένο στο περ. Εντευκτήριο (τ. 12, Οκτ. 1990, σ. 5).

*

Εκ του αυτού Συναξαριστού μηνός Ιανουαρίου αντλώ τα κάτωθι δύο παραδείγματα:
Τη μεν δεκάτη μνήμην ποιούμεθα του εν αγίοις πατρός ημών Γρηγορίου Νύσσης.

'Ητο δε κατά τον χαρακτήρα του σώματος όμοιος κατά πάντα με τον αδελφόν του Βασίλειον, διέφερε δε μόνον κατά το λευκόν των μαλλίων και ότι ήτο ολίγον τι χαριέστερος εκείνου...

*

Τη δε ΙΑ' η μνήμη του οσίου πατρός ημών Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου. 'Ιδε:

'Επειτα ησύχασε πλησίον εις ένα άνδρα ησυχαστήν, Λογγίνον ονομαζόμενον, και μετεχειρίσθη την εγκράτειαν με τόσην ακρότητα, ώστε όλην την εβδομάδα έτρωγε μίαν μόνην φοράν ο αοίδιμος και εις το διάστημα τριάκοντα ολοκλήρων χρόνων δεν έφαγε τελείως ψωμίον.
Ασκήσας λοιπόν παν είδος αρετής εις τόσον ύψος αναβάσεως έφθασεν ο τρισόλβιος, ώστε ηξιώθη να εκτελή παράδοξα θαύματα, διότι αυτός μόνος έβλεπεν ομού με ένα άλλον αδελφόν τον μαθητήν του Βασίλειον, ο οποίος αφ' ου απέθανε και ενεταφιάσθη εις τον τάφον τον οποίον ο άγιος έκτισε δι' εαυτόν προς ενθύμησιν του θανάτου, ίστατο μετά τον θάνατόν του εις την Εκκλησίαν ομού με τους αδελφούς και συνέψαλλεν, ήτο δε εις όλους αόρατος.
Αυτός ήναψε και τους εσβεσμένους άνθρακας χωρίς φωτίαν εις τον τόπον εκείνον, όπου έμελλε να θεμελιώση το μοναστήριον∙
αυτός ηλευθέρωσεν από την ρύσιν του αίματος μίαν γυναίκα, ήτις προσήλθε εις αυτόν μετά πίστεως∙
αυτός από ένα κόκκον (σπιρίον) σίτου τον οποίον ευλόγησεν έκαμε να υπερεκχειλίσωσιν αι του σίτου αποθήκαι.
Αυτός αοράτως επιφανείς εξέβαλεν από τον βυθόν του πηγαδίου το παιδίον, όπερ εκεί μέσα έπεσεν∙
αυτός και τον θάνατον έπαυσε των παιδίων μιάς γυναίκος, τα οποία προ τού ακόμη να γεννηθώσιν εις την ζωήν υπό του θανάτου ηρπάζοντο.
Οθεν και την τούτων μητέρα, ήτις δεν ήτο καλλιτέρα από μίαν παντελώς στείραν, δια την των τέκνων στέρησιν, ο άγιος πολύτεκνον δια προσευχής του εποίησεν.
Αλλά και νέφος ακρίδων εδίωξεν ο όσιος με μόνην επιτίμησιν∙
αυτός και τον κόμητα της Ανατολής Κήρυκον εφύλαξεν εις τον πόλεμον άτρωτον, διότι εκείνος εφόρει ως φυλακτικόν θώρακα το τρίχινον του αγίου ιμάτιον.
Αλλά και την γην αδικουμένην από ξηρασίαν και μη βλασ[τ]άνουσαν ηλευθέρωσεν από την ανυδρίαν καταβιβάσας βροχήν δια προσευχής του.

*

"παν άρσεν το την μήτραν διανοίγον, άγιον Θεώ"

Ο στίχος αυτός της κατακλείδας εκ των καταβασιών (ενάτης ωδής)
των Κυριακών μετά την 15η Ιανουαρίου.