αποθησαύρισε "τον παράξενο τρόπο των Ελλήνων"

[...] Εύχομαι υμίν πάντα τα εφετά και καταθύμια

με τας εορτάς και το νέον έτος. [...]*

Η Σταυρούλα Παπασπύρου ερευνά γιατί όσο περνούν τα χρόνια ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης εκτιμάται και μυθοποιείται όσο ελάχιστοι ομότεχνοί του. Όσο ζούσε ήταν η προσωποποίηση του... «loser». Μεγαλωμένος σαν ξεπεσμένο αρχοντόπουλο, χωρὶς παρέες, και παθιασμένος με τα γράμματα απὸ μικρός, πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του βίου του στην Αθήνα σε απόσταση ασφαλείας απὸ τους «κουλτουριάρηδες» της εποχής, πλημμυρισμένος απὸ νοσταλγία για το νησί του, τη Σκιάθο. Στον αιώνα που μεσολάβησε όμως απὸ τον θάνατό του, στις 3 Ἰανουαρίου του 1911, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης ἐκτιμήθηκε και μυθοποιήθηκε όσο ελάχιστοι ομότεχνοί του. Γιατί;

Σταυρούλα Παπασπύρου, «Ο συγγραφέας που αποθησαύρισε "τον παράξενο τρόπο των Ελλήνων"», εν Lifo, (3.1.2016). Ένα ικανό εισαγωγικό στον μεγΑλέξανδρο άρθρο προς αδρά μελέτην. Βλ. και προγενέστερο σχόλιο εδωδά, στα καθ' ημάς. Αλλά κι εδωδά, εκτενέστερο αφιέρωμα από εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό ποικίλης ύλης (Lifo). Υπενθυμίζεται ότι η εντός εισαγωγικών αποστροφή του τίτλου προέρχεται από τον Χρήστο Βακαλόπουλο.

Σήμερα, βέβαια, ημέρα μνήμης του μεγΑλέξανδρου, 106 χρόνια από την θανή του. Ο ίδιος.

----- 
* Στο motto ευχές σταλμένες με επιστολή από τον ίδιο τον κυρ-Αλέξανδρον από την Αθήνα στους γονείς του, την 22α Δεκ 1876, δηλαδή προ των εορτών,  εν Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Αλληλογραφία (έκδ. Δόμος, Αθήνα 1992, σ. 91).