για τους πειρασμούς

Διά τον αποθανόντα ανεψιόν της λυπείται ότι
δεν εξωμολογήθη και ότι είχε χρόνια να μεταλάβη,
διότι δεν ήθελε να αποχωρισθή από κάποιαν σχέσιν.*

[...] Η προκοπή του χριστιανού εις τους πειρασμούς φαίνεται. Πρέπει ο χριστιανός που αποφασίζει αληθινά να δουλεύση τον Θεόν, να ετοιμάση τον εαυτό του και την ψυχήν του εις τους πειρασμούς και να μη παραξενεύεται ποτέ δι' όσα του συμβαίνουν, διότι πιστεύει ότι τίποτε δεν γίνεται χωρίς το θέλημα του Θεού. [...] Είδες όταν περπατείς εις την εξοχήν, θα συναντήσης πετρώδη μέρη και χαντάκια, θα τα περάσης και αυτά. Και τα θλιβερά και τα τερπνά θα τα περάσης, και θα φτάσης εις το τέρμα και εις την ανάπαυσιν. Καλόν είναι να πλησιάζης συχνά τον πνευματικόν και εκεί να ευρίσκης μεγάλην ανακούφισιν και παρηγορίαν. Εν ελλείψει πνευματικού, ανάγνωσιν δεν ειμπορείς να κάμης, όταν έχης πειρασμόν, διότι έχεις ταραχήν, αλλά κάμε σταυρούς και γονυκλισίας, έως ού έλθη η γαλήνη εις την ψυχήν σου. [...]

Αλέξανδρος Μωραϊτίδης (αποσπάσματα επιστολών του περιεχόμενα στον τόμο Ασματικαί Ακολουθίαι, έκδ. Τήνος, Αθήνα 1999, σσ. 30-31). -Το motto εκ του ιδίου προς αδελφόν Αβιμέλεχ [Εν Σκιάθω τη 28η Ιουνίου 1922] (ό.π., σ. 20).