σωματικά κι υγρά

[...]

Φίλησέ με

Όπως σκάβεις με νύχια με δόντια

της σαρκός μου την άσπιλη πέτρα

Όπως μπήγεσαι έλεος στο κρεβάτι μου μέσα

και είσαι

Της πλευράς μου ο πόνος

Της σκιάς μου το σώμα και πάς *

[ΙΔ΄.]

Αντέχομαι γυμνό κουρέλι
Τη συνουσία μου σού παραδίδω
Αδιάντροπα κύκλους γύρω σου χαράσσω
Πώς να σε πιάσω

Τρέχουν τα υγρά μου και βογκώ
Αειπάρθενος στο βλέμμα σου βουλιάζω
Το σάλιο σου βασιλικός πολτός Σε καταπίνω

Ξέφρενο γύρω σου στήνω χορό
Μαινάδα ομηρική τη γλώσσα σου τρυγάω
Σαν εκκλησία ρίχνω πάνω σου τον ίσκιο

Δές με λοιπόν.
Με τί προσήλωση
Το φώς σου σε τί άβατα φυλάττω
Σα νύχτα σού αφήνομαι τον πόθο μου
Στο μισοσκόταδο
Μ' ένα μαχαίρι

*

[ΙΕ΄.]

Τραγουδώ τη σιωπή και πιο πέρα

Στο κορμί μου επάνω στερέωσες
χαμηλές σημαιούλες
Με τον πόντο βαδίζεις     σαν άγιος
Έναν έναν τους νεκρούς ανασταίνεις

*

'Οπως σώμα

(όπως δάκρυα που τρίζουν τον έρωτα όπως

στόμα και σάλιο και δόντια και σαν πλόκα-

μοι χέρια δαγκάνες του πελώριου βυθού τρι-

κυμία και σαν χλόη κυματίζω και δρέπεις

και το αίμα μου μετά σαν μελάνι σε ζαλίζω

και τα ίχνη μου χάνεις)

Μαρία Κυρτζάκη, ημέρια νύχτα (έκδ. Ύψιλον, Αθήνα 1989, σσ. 27-28, 29). - Το motto κι η κατακλείδα ερωτικά αποσπάσματα εκ της ιδίας συλλογής (ό.π., σσ. 40, 43-44).