β΄. Κάποιος αδελφός οπού διέμενε στα Κελλιά, δεν εύρισκε ανάπαυση ζώντας μόνος του. Πήγε λοιπόν στον Αββά Θεόδωρο της Φέρμης και τού το ανέφερε. Και ο γέρων τού είπε: «Πήγαινε, ταπείνωσε τον λογισμό σου και υποτάξου και μείνε με άλλους». Ξαναγυρίζει στον γέροντα και τού λέγει: «Ούτε με τους ανθρώπους βρίσκω ανάπαυση». Και τού λέγει ο γέρων: «Αφού ούτε μόνος σου ειρηνεύεις ούτε μαζί με τους άλλους, γιατί βγήκες στον μοναστικό βίο; Όχι για να υποφέρης τις θλίψεις; Αλλά για πές μου: Πόσα χρόνια έχεις μοναχός;». Τού απαντά: «Οχτώ». Τού λέγει λοιπόν ο γέρων: «Μάθε ότι εγώ είμαι μοναχός επί εβδομήντα χρόνια και ούτε μια μέρα δεν βρήκα ανάπαυση. Και σύ, σε οχτώ χρόνια, θέλεις να έχης ανάπαυση;». Ακούοντάς το αυτό, στηρίχθηκε και έφυγε.
Είπε γέρων. Το ‘Γεροντικόν’ σε νεοελληνική απόδοση (υπό Βασ. Πέντζα, έκδ. Αστήρ – Παπαδημητρίου, Αθήνα 1983, σσ. 92-93).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου