εκδοχές της μοναξιάς

( [...] Νά κι αυτός τα μαζεύει.
Έτσι κάνουν όσοι τρώνε χυλόπιτα
Τους σκληρούς για να σώζουν
Προσχήματα.
Τό 'στριψε κιόλας.
Των σανδαλιών του έσβησ' ο ήχος
Πόσο γρήγορα.
Πώς ερήμωσαν έτσι οι δρόμοι
Κι όλα γύρω κλειστά.
Κι εσύ μόνη ξανά Ουρανία μου
Στο μονό σου κρεβάτι
Μονάχη.)

*

εικόνες από μία νέα. σαν χάϊκου

β΄
Πήγαν τα μάτια
Εκδρομή στο κορμί σου
Κοίτα βραδιάζει

ε΄
Μικρό βυζάκι
Χόρτασε το φιλί μου
Να μεγαλώσεις

στ΄
Καινούργιο θαύμα
Η ρόγα σου αυγαταίνει
Στα δάχτυλά μου

η΄
Μαύρα ασφοδίλια
Του κορμιού σου φιλάνε
Τα Δερβενάκια

θ΄
Άσπρο φεγγάρι
Στην κοιλιά σου φωλιάζει
Πάρε με μέσα

κβ΄
Σαν φύλλο χαρτί
Ο Έρως σε τύπωσε
Σε δύο όψεις

κγ΄
Τριαντάφυλλο
Μπρος πίσω γαρούφαλο
Από πού νά 'μπω;

κστ΄
Από τα πάνω
Γλυκά με κηδεύουνε
Τα δυό σου στήθη

Γιάννης Πατίλης, Γραφέως κάτοπτρον (έκδ. Ύψιλον / Βιβλία, Αθήνα 1989, σσ. 53, 69, 70, 71, 76, 77). Σμικρός καλός Πατίλης. Το εκτενές απόσπασμα απ' αφορμή ολίγον Φιλόδημο (βλ. ό.π., σ. 52).