-Α! Μην ανησυχείτε κύριε
έχομεν ώραν Ελλάδος στο νησί *
[...]
κι αύριο είμαστε όλοι απογευματινοί
και πρωινοί να ήμασταν τί πείραζε
ξενέρωτοι τραβάμε στο Λυσία
πέπαυμαι τρέφων τρίτον έτος τουτί
γι' αυτούς που φύγαν ανεπιστρεπτί
έχω νταλκά βαρύ για τις βαρείες
*
Και πάντα κάτω χαίνει το αιδοίον της Θεάς
στην ώα του ανθίζει ρούσα φαγεντιανή
αμέθυστος γρανάτης πορφυρίτης και πιο μέσα
ο σκοτεινός ναυτίλος του που μάς τραβά
στα έσχατα της ωδικής [από το ποίημα Θεά των Όφεων]
Γιάννης Πατίλης, Ακτή Καλλιμασιώτη και άλλα ποιήματα, (έκδ. Ύψιλον / Βιβλία, Αθήνα 2009, σσ. 20, 53, 39). Στο motto στίχος του ιδίου (ό.π., σ. 47).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου