χάρις σε έναν άλλον κόσμο

[Σελίδα 17· 1-8, 14-20]

«Βγήκα από τον κόσμο χάρις σε έναν άλλον κόσμο·
μια εικόνα σβήστηκε
προς χάριν μιας καλύτερης εικόνας.
Εφ' εξής βαδίζω προς την Ανάπαυση
εκεί όπου ο χρόνος αναπαύεται στην Αιωνιότητα του χρόνου.
Πορεύομαι στη Σιωπή».
Αφού είπε τα λόγια αυτά, η Μαρία σώπασε.
Διότι διά της σιωπής μιλούσε ο Διδάσκαλος μαζί της.

[...]

Ο Πέτρος πρόσθεσε:

«Είναι δυνατόν ο διδάσκαλος να μίλησε
έτσι, με μια γυναίκα,
για μυστικά που κι εμείς ακόμη αγνοούμε;
Πρέπει να αλλάξουμε τις συνήθειές μας,
να ακούσουμε όλοι αυτή τη γυναίκα;
Την είχε αληθινά επιλέξει και προτιμήσει ως καλύτερη από εμάς;»


[Σελίδα 18· 1-18]

Τότε η Μαρία έκλαψε.
Είπε στον Πέτρο:
«Αδελφέ μου Πέτρε, τί σκέπτεσαι;
Πιστεύεις ότι όλα αυτά είναι μόνο στη φαντασία μου,
ότι επινόησα αυτό το όραμα,
και ότι λέω ψέματα στο όνομα του Διδασκάλου μας;».

Ο Λεβί τότε πήρε τον λόγο:
«Πέτρε, πάντα ήσουν οξύθυμος·
σε βλέπω τώρα να επιτίθεσαι σε αυτή τη γυναίκα,
όπως θα έκαναν οι αντίπαλοί μας.
Αν όμως ο Διδάσκαλος την αξίωσε,
ποιός είσαι εσύ που θα την απορρίψεις;
Σίγουρα, ο Διδάσκαλος την ήξερε πολύ καλά [...]
Την Αγάπησε περισσότερο από εμάς.
Έχουμε λοιπόν υποχρέωση να μετανοήσουμε,
και να γίνουμε Άνθρωπος στην ολότητά του·
ας Τον αφήσουμε να ριζώσει μέσα μας
κι ας πιστέψουμε όπως Εκείνος μάς είχε ζητήσει.
[...]».

Jean-Yves Leloup, Το γνωστικό Ευαγγέλιο της Μαρίας της Μαγδαληνής. Κοπτικό Ευαγγέλιο του 2ου αιώνα μ.Χ. (μτφρ. Αργυρώ Αϊμερίνη-Κουρούση, έκδ. Ενάλιος, Αθήνα 2005).