μοναξιά... [είπε γέρων]

ένα μήνα τώρα
χωρίς κορμί
ξεράθηκα

χιλιάδες σαν και μένα
στο ίδιο ξεροσφύρι λιώνουν
ακόμα και ο λίγος έρωτας
δε φέρνει ανακωχή στη μοναξιά

Ντίνος Χριστιανόπουλος, από την συλλογή «Μικρά ποιήματα. Το κορμί και το σαράκι», όπως περιλαμβάνεται στο τομίδιο Ποιήματα (β' έκδοση, Διαγώνιος, Θεσ/νίκη 1992, σ. 132).

*

Ν.Γ.Π.: Να μη χαρίζεσαι στην οικογένεια ή σε ό,τι αγαπάς στενά. Να διαλέγεις τη μοναξιά που θα σε μάθει να αγαπάς τον καθένα. Να στηριχθείς στη μοναξιά, όπως η πόρνη ακουμπάει στον νταβατζή της για να εξασφαλισθεί, επειδή δίδεται στους πάντες. Τα όρια τότε θολώνουν και δεν υπάρχει το καλό και το κακό - μόνο η κίνηση.

Σ.Τ.: Η ίδια κίνηση που οδηγεί στη χαμένη ενότητα του κόσμου;
Ν.Γ.Π.: Ναι, παιδάκι μου, η ίδια κίνηση. Που δεν είναι άλλη από την αγάπη.

κυρ-Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης, Προσεύχομαι στα πράγματα, για να με δώκουν ζωή, συνέντευξη στον Στ. Τσαγκαρουσιάνο τον Μάιο του 1985, δημοσιευμένη κατόπιν στον τόμο: Αντίο παλιέ κόσμε. Συνομιλίες με αξιοσημείωτους ανθρώπους (4η έκδ. 01 Κείμενα, Αθήνα 2007, σσ. 63-64).