Αφήνοντας κατά μέρος την ενοχλητική ιδέα ότι η θεολογία μάς προσφέρει έναν δύστροπο Θεό του οποίου οι μεροληπτικές και δεσποτικές εντολές ορίζουν τη μοίρα τής ανθρωπότητας, εάν θελήσουμε να εστιάσουμε το βλέμμα μας μόνο στην υποτιθέμενη αγαθότητά του, που όλοι οι άνθρωποι, ακόμα και εκείνοι που τρέμουν ενώπιον ενός τέτοιου Θεού, συμφωνούν να την αποδώσουν σ' αυτόν· εάν αναγνωρίσουμε ότι σκοπός του δεν είναι άλλος απ' το να μεριμνά για τη δόξα του, απαιτώντας απ' τα έλλογα όντα να τόν εξυμνούν· εάν αναζητήσουμε στα έργα του μονάχα την πρόνοια για το καλό της ανθρωπότητας, πώς, άραγε, θα εναρμονίσουμε αυτές τις απόψεις και τις γνώμες με την πραγματικά ακατανίκητη άγνοια στην οποία ένας τέτοιος Θεός, τόσο μεγαλειώδης και αγαθός, άφησε το μεγαλύτερο κομμάτι τής ανθρωπότητας [σε ό,τι αφορά τον ίδιο];
Εάν ο Θεός θέλει να καταστεί γνωστός, να λατρεύεται και να δοξάζεται, γιατί δεν φανερώνεται με τα πιο αγαπητά του γνωρίσματα σ' όλα τα έλλογα όντα που επιθυμεί να τόν αγαπούν και να τόν λατρεύουν; Γιατί, άραγε, δεν φανερώνεται σ' ολάκερη την πλάση με έναν τρόπο αδιαμφισβήτητο, που θα ήταν πιότερο ικανός να μάς πείσει απ' αυτές τις ιδιωτικές αποκαλύψεις που επιφέρουν στη Θεότητα την κατηγορία τής μεροληψίας υπέρ κάποιων δημιουργημάτων της;
Δεν θα έπρεπε ο παντοδύναμος να επιστρατεύσει πιο πειστικά μέσα για να φανερωθεί στον άνθρωπο από αυτές τις γελοίες μεταμορφώσεις και τις υποτιθέμενες ενσαρκώσεις, οι οποίες επιβεβαιώνονται μόνο από κάποιους συγγραφείς που δεν συμφωνούν ούτε μεταξύ τους;
*
Ο πόθος μας να παραμείνουμε για πάντα όπως είμαστε· η επιφυλακτικότητά μας απέναντι στη βίαιη και απροσδόκητη αλλαγή, η οποία είναι κοινή σε όλους τους άβιους και έμβιους συνδυασμούς του σύμπαντος, αυτές είναι, στην πραγματικότητα, οι κρυφές προδιαθέσεις που γέννησαν τις απόψεις των ανθρώπων για την μέλλουσα κατάσταση.
Shelley P.B., Η αναγκαιότητα της αθεΐας (μτφρ. Κ. Δεσποινιάδης – Ισιδ. Στανιμεράκη, έκδ. Πανοπτικόν, Θεσ/σνίκη 2017, σσ. 22-23, 51).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου