ώ η καμένη βάτος

(07:12) Η πάλη της αντάρας με το σύθαμπο

Γράφω δεν θα πεί δημιουργώ
θα πεί διαχειρίζομαι, επισημαίνω.
(Νεωτερισμοί και ανατροπές είναι έργα του αναγνώστη.
Γράφω σημαίνει ξαναγράφω, ομολογώ τι διάβασα.
Χαρτογραφώ ένα μονοπάτι.

Μια αφέγγαρη τοπογραφία με βουνό και φρύγανα
ένα δίκτυο από σκάλες που βυθίζονται
σε σχισμές του λευκού χώματος και υπόγειες κοιλότητες-
άγραφες πλάκες
έτοιμες να αποκαλυφθούν
στην ψευδαίσθηση της δυνατότητας ελέγχου.

*

(07:24) Οξείδωσι στίλβοντος ποδηλάτου

Η σκέψη ότι άλλοι συνθέτουν έναν ταύρο από ατόφιο
χρυσό.

Ώ το άδειο βουνό, Μωυσή
ώ η καμένη βάτος.

*

(09:14) Αυτονόμηση των σημείων

Οι ράγες οδηγούν στο χολ.
Δυο φράσεις ηλιαχτίδας στην επίπεδη σάλα
γεμίζουν το κενό μηνών χωρίς επίσκεψη
με το εναιώρημα βουβών συμβολισμών. Ο νους καταδύεται
σε δυο διπλούς καθρέφτες
της μνήμης
και της ζωής
που σβήνουν στην ηλιόσκονη
δείχνοντας ο ένας
οπως δεν υπήρξε ο άλλος.

*

(12:17) Εσπεράντο των μονόκλινων

Ο χώρος είναι εξίσου γριφώδης με το χρόνο
αλλά πιο επίπεδος ή λιγότερο ελαστικός.
Επίσης: στο σκοτάδι μοιάζει να καμπυλώνεται λίγο
προς τις άκρες και να στενεύει
εκεί που καλάμι ή γόνατο συναντάνε πρόωρα
τη γωνιά των μέχρι τούδε ακίνητων επέπλων.

*

(13:01) Ίδιοι, ήδη ανάγλυφοι

Τηγάνι με σφουγγάτο μαντάμ Ουρανία
μπαλκόνι με καναρίνι πορτοκάλια
σφουγγαρίστρα γλαστρούλες σέλινο φαράσι σκόρδα

φωνές πάνω από ακάλυπτο

με αντίλαλο σκάμμα χαλίκι ιδρώτα μπάλα
γκολ σαγιονάρες Αντωνάκη έλα να φάμε.

Αλέξιος Μάινας, Το ξυράφι του Όκαμ (έκδ. Άρκτος, Αθήνα 2014, σσ. 12, 13, 19, 31, 33).