κοσμοπλάστρα Μουσική

Μήτε η Σπάρτη, μήτ' η Αθήνα, μήτε η Πόλη!
την Αθήνα την αφιόνισε μια Εβραία
μέσ' απ' το Γεθσημανί·
-Πού είν' η Σπάρτη; Δεν τήν ξέρω. Ξέρω
το Μυστρά. Κ' η Πόλη η κοσμοξάκουστη
τώρα τούρκισσα κι αυτή.

*

Περιβόλια, ανοίχτε στην Αγάπη,
και βροντήστε, κάστρα, νά η Πατρίδα!
Στυλωθήτε, των Θεών, βωμοί!
Και ταθάνατα είν' αυτά και οι κοσμοπλάστες,
κοσμοπλάστρα Μουσική!

*

καλοκυβερνημένο, γερό καράβι εσύ,
προδότρες μπόρες είναι κι απάντεχοι πνιμοί!

Κ' εσύ μεστή από πίστη και υγεία και χαρά,
κι ανίδεη και ωραία και απλή σαν τα παιδιά,

τα χρόνια μου τα πήρες για νιάτα, ώ συμφορά!
και το σπαρτάρισμά μου το πήρες για καριδά.

Ωϊμέ, φωτολουσμένο του γάμου δειλινό…
Παντρεύεται η παρθένα και πάιρνει ένα στοιχειό.

[…]

Σαλεύει· ξυπνάς, βλέπεις, πετιέσαι… Ποιός θα πή
ποιά βύθη από ποιά ύψη σε πήραν, ώ Ψυχή;

Κωστής Παλαμάς, Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου. Λόγος ς΄. Γύρω σε μια φωτιά (μιλάει ο Γύφτος), Λογος ι΄ Αναστάσιμος. Έπονται στίχοι εκ του: Στερνός λόγος. Σε μια γυναίκα. (έκδ. Το Βήμα, Αθήνα 2014, σσ. 95, 161, 204).