ντενσουάι

την τρυφερότητα για τον Εσταυρωμένο
που μού ξυπνάει χίλιες πρόστυχες φαντασιώσεις

Από αυτούς [τους Γαλάτες] εγώ πήρα:
την ειδωλολατρία και την αγάπη στην ιεροσυλία·
- ω! κι όλα τα βίτσια: ασέλγεια, θυμό, -την υπέροχη ασέλγεια!-
και πάνω απ' όλα την οκνηρία και την ψευτιά.*

Κάποτε, στη διαδρομή από το Κάιρο στην Αλεξάνδρεια, συναντούσες ένα χωριό, ονόματι Ντενσουάι· όλο κι όλο μερικές καλύβες φελάχων, γύρω από έναν θεόρατο φοίνικα, και δυο τρεις πλινθόκτιστοι περιστεριώνες.

Εκεί, συνέβη ένα γνωστό επεισόδιο, όταν άγγλοι στρατιωτικοί άρχισαν να πυροβολούν τα περιστέρια των ιθαγενών, εκείνοι αντέδρασαν, επήλθε συμπλοκή, υπήρξαν νεκροί και από τις δύο πλευρές.

Το έκτακτο δικαστήριο που συγκροτήθηκε, καταδίκασε πέντε κατοίκους σε δημόσια μαστίγωση με 50 κουρμπατσιές (με μαστίγιο αποτελούμενο από πέντε λουριά), τρεις σε φυλάκιση ενός έτους, δύο σε ισόβια καταναγκαστικά έργα, έναν σε 15 χρόνια καταναγκαστικά, και, τέλος, τέσσερις κατοίκους του χωριού σε εκτέλεση, δι' απαγχονισμού.

Ο ένας εκ των απαγχονισθέντων, δεκαεφτά χρονών παιδί, αδύνατο, στην όψη αποχαυνωμένο, λίγο θάρρος έδειξε μπρος στο θάνατο. Ανέβηκε τα σκαλιά της κρεμάλας τρεκλίζοντας, επαναλαμβάνοντας συνέχεια, με χαμηλή φωνή: Άνα μαζλούμ (Αδικήθηκα).

Κώστας Βούλγαρης, Στον καιρό της ανέχειας. Ερημόλαλες ιστορίες και εξουσίες (έκδ. Βιβλιόραμα, εκτός εμπορίου, Αθήνα 2017, σσ. 79-81).

-----
* Τα motto του Αρθούρου Ρεμπώ, από το «Κακό αίμα», από το Μια εποχή στην Κόλαση (μτφρ. Ρήγας Καπάτος, έκδ. Εκάτη, Αθήνα 2020, σσ. 23, 25).